Συνθήκη του Πασάροβιτς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Συνθήκη του Πασάροβιτς ή Πασσάροβιτς υπήρξε μια πολύ σημαντική συνθήκη, τόσο στην ιστορία της Ευρώπης, όσο και για τον ελλαδικό χώρο, ειδικότερα, στην περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Κατά τον Ενετοτουρκικό πόλεμο 1714-18, οι Οθωμανικές επιτυχίες στον ελληνικό χώρο (Πελοπόννησος, Κρήτη) και οι εξ αυτών φόβοι της Αυστρίας για τις κτήσεις της στην Δαλματία, κατέληξαν σε αυστριακή παρέμβαση υπέρ της Βενετίας. Οι αλλεπάλληλες νίκες του πρίγκιπα Ευγένιου της Σαβοΐας στο Πετροβαραδιν (στο Νόβι Σαντ, Αύγουστος 1716), στο Τέμεσβαρ (Οκτώβριος 1716) και στο Βελιγράδι (Αύγουστος 1717), οδήγησαν τον Ιούλιο του 1718 στην Συνθήκη του Πασάροβιτς μεταξύ Αυστρίας, Βενετίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας. (Πασάροβιτς ήταν το γερμανικό όνομα της σημερινής πόλης Ποζάρεβατς - Σερβικά: Пожаревац - νοτιοδυτικά του Βελιγραδίου).
Με την Συνθήκη του Πασάροβιτς :
- Το Βελιγράδι, μεγάλο τμήμα της Σερβίας και η περιοχή του Τέμεσβαρ (Τιμισοάρας) στην Βλαχία περιήλθαν στην Αυστρία.
- Η Βενετία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει στους Οθωμανούς την Πελοπόννησο (που την είχε καταλάβει το 1687), ό,τι της είχε απομείνει στην Κρήτη, την Τήνο και την Αίγινα. Διατήρησε όμως κάποιες θέσεις της στην Δαλματία, τα Ιόνια νησιά και τα απέναντί τους ηπειρωτικά φρούρια του Βουθρωτού και της Πρέβεζας καθώς και την Βόνιτσα. Ανέκτησε επίσης τα Κύθηρα.
Με την Συνθήκη του Βελιγραδίου του 1739, κατάληξη ενός ακόμη Αυστροτουρκικού πολέμου, τα εδάφη που είχε κερδίσει η Αυστρία επανήλθαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία.