Στρατολόγηση
υποχρεωτική κατάταξη για προσφορά εθνικής υπηρεσίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Στρατολόγηση είναι η υποχρεωτική στράτευση των πολιτών μιας χώρας για προσφορά εθνικής υπηρεσίας, συνήθως ως στρατιωτική θητεία. Χρονολογείται από την αρχαιότητα και συνεχίζεται σε ορισμένες χώρες έως σήμερα. Το σύγχρονο σύστημα καθολικής στρατολόγησης των νέων ανδρών χρονολογείται μετά τη Γαλλική Επανάσταση το 1789,[1] και εδραιώθηκε από το Μέγα Ναπολέοντα που δημιούργησε στη συνέχεια έναν μεγάλο στρατό. Τα περισσότερα ευρωπαϊκά έθνη αργότερα υιοθέτησαν αυτό το σύστημα σε καιρό ειρήνης, ώστε οι άνδρες μετά από κάποια ηλικία να υπηρετούν ορισμένα χρόνια ενεργής θητείας και μετά να λογίζονται ως εφεδρική δύναμη.
Η στρατολόγηση είναι αμφιλεγόμενη για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της αντίρρησης συνείδησης σε στρατιωτικές υποχρεώσεις για θρησκευτικούς ή φιλοσοφικούς λόγους. Επίσης, λόγω πολιτικής αντίρρησης, για παράδειγμα απέναντι σε μια μη συμπαθή κυβέρνηση ή ενάντια σε μια επιζήμια πολεμική προετοιμασία, και λόγω ιδεολογικής αντίρρησης, όπως η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι αρνητές στράτευσης μπορούν να αποφύγουν την υπηρεσία, μερικές φορές αφήνοντας τη χώρα και αναζητώντας πολιτικό άσυλο σε άλλη χώρα. Ορισμένα συστήματα στρατολόγησης μεριμνούν για αυτές τις περιπτώσεις παρέχοντας εναλλακτικές υπηρεσίες εκτός των ρόλων μάχης ή ακόμη και έξω από το στρατό, όπως η Siviilipalvelus (εναλλακτική δημόσια υπηρεσία) στη Φινλανδία, και η Zivildienst (υποχρεωτική κοινωνική υπηρεσία) στην Αυστρία και την Ελβετία.
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, πολλά κράτη έχουν καταργήσει την υποχρεωτική στράτευση για τους πολίτες τους, στηριζόμενοι αντ' αυτού σε επαγγελματίες στρατιώτες που στελεχώνουν με τη θέλησή τους τις ένοπλες δυνάμεις. Πολλά απ' αυτά τα κράτη διατηρούν ωστόσο τη δυνατότητα να την επαναφέρουν σε περίπτωση πολέμου ή έκτακτης ανάγκης. Η στρατολόγηση συνήθως εφαρμόζεται σε κράτη που βρίσκονται σε πόλεμο ή αντιπαλότητα με άλλα κράτη. Επιπλέον, οι χώρες με δημοκρατικό πολίτευμα είναι λιγότερο πιθανό να εφαρμόσουν στρατολόγηση σε σχέση με άλλα συστήματα διακυβέρνησης.[2]