Σετζόνγκ ο Μέγας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Σέτζονγκ της Ζωσόν (15 Μαίου 1397 – 8 Απριλίου 1450), γεννήθηκε ως Γι Ντο (Κορεατικά: 이도; Χάνια: 李祹), γνωστός ως Σέτζονγκ ο Μέγας (Κορεατικά: 세종대왕; Χάνια: 世宗大王), ήταν ο τέταρτος ηγεμόνας της Δυναστείας της Ζωσόν της Κορέας και ο τρίτος γιός του βασιλιά Τάετζο και της βασίλισσας Γουονγκγιεόνγκ. Το 1418 ανακηρύχθηκε διάδοχος, όταν ο πρεσβύτερος αδελφός του, πρίγκηπας Γι Τζε καθαιρέθηκε. Σήμερα ο Βασιλιάς Σέτζονγκ θεωρείτε ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της Κορεατικής Ιστορίας.
Παρ’όλω που που ανέβηκε στο θρόνο κατά την εθελούσια παραίτηση του πατέρα του το 1418, ο Σέτζονγκ είχε συμβολικό ρόλο, καθώς ο Τάετζονγκ διατήρησε τον έλεγχο της χώρας, μέχρι το θάνατό του το 1422. Ο Σέτζονγκ ήταν ο μοναδικός ηγεμόνας της χώρας για τα επόμενα 28 χρόνια, ακόμα και όταν αρρώστησε το 1439 και από το 1422, ο μεγαλύτερος γιός του, πρίγκηπας Γι Χιάνγκ (ο μετέπειτα βασιλιάς Μούντζονγκ), έχρησε αντιβασιλέας.
Ο Σέτζονγκ ενίσχυσε το κορεατικό Κομφουκιανισμό, και πέρασε σημαντικές νομικές αλλαγές (공법, 貢法). Δημιούργησε προσωπικά και διέδωσε το κορεατικό αλφάβητο (γνωστό σήμερα ως Χανγκούλ)[3], προήγαγε αλλαγές στην επιστήμη και την τεχνολογία και εισήγαγε μέτρα για να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη. Διεύθυνε εκστρατείες στο βορρά και παρότρυνε την εσωτερική μετανάστευση αγροτών στην περιοχή. Στο νότο υπέταξε Γιαπωνέζους πειρατές κατά την κατάκτηση της Τσουσίμα.