Σάμνιον
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Σάμνιον ήταν στην Λατινική γλώσσα ένα Ενδώνυμο, αφορούσε μιά περιοχή στην Νότια Ιταλία που κατοικήθηκε από τους Σαμνίτες. Το ενδώνυμο σχετιζόταν με τους "Σαφινείς" έναν λαό που σύμφωνα με τις επιγραφές στα νομίσματα ζούσαν στην περιοχή και καταγόντουσαν από τους Σαβίνους.[1] Η επίσημη γλώσσα τους ήταν η Οσκική γλώσσα αν και δεν ήταν διαδεδομένη σε όλους τους Σαμνίτες που ζούσαν στο Σάμνιον. Οι αρχαίοι γεωγράφοι δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν τα όρια του Σαμνίου, οι περιοχές που το προσδιόριζαν ήταν διαφορετικές ανάλογα με την εποχή.[2] Η διαμόρφωση του Σαμνίου ξεκίνησε από την εποχή που κατοικούσαν οι άνθρωποι που μιλούσαν Οσκικά (600 π.Χ.) μέχρι τότε που τελικά κατακτήθηκαν από την Ρωμαϊκή Δημοκρατία (290 π.Χ.). Το αυθεντικό Σάμνιον δεν πρέπει να συγχέεται με μετέπειτα περιοχές που είχαν το ίδιο όνομα. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος χώρισε την Ιταλία σε 11 περιοχές. Οι διανομές αυτές είχαν στόχο διοικητικούς ρόλους, το Σάμνιον αναγνωρίστηκε ως "Περιοχή Δ΄". Το όνομα του Σάμνιου προερχόταν από τους Σαβίνους, ο επώνυμος των Σαβίνων ήταν ο Σάμπους υιός του θεού Σάγκου γνωστού και ως Ντίας Φιντίας αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την καταγωγή τους.[3] Κάποιος προγονικός πληθυσμός μιλούσε κοινή γλώσσα και επεκτάθηκε προϊστορικά στην κεντρική Ιταλία, αργότερα (600 π.Χ.) χωρίστηκε σε διαλέκτους. Το Σάμνιον βρισκόταν στα Απέννινα όρη, συνόρευε με το Λάτιο στα βόρεια, την Λευκανία στα νότια, την Ιταλική Καμπανία στα δυτικά και την Απουλία στα ανατολικά, οι κύριες πόλεις της περιοχής ήταν το Μπογιάνο και το Μπενεβέντο. Οι κάτοικοι ήταν βασικά ορεινοί αλλά σποραδικά είχαν υπό τον έλεγχο τους τμήματα των ακτών της Ιταλικής χερσονήσου. Οι Σαμνίτες είχαν διανεμηθεί σε 4 φυλές : Πέντροι, Καρατσένι, Καυδίνοι (με πρωτεύουσαν το Καύδιον, σημαρινό Μοντεσάρκιο) και Ιρπίνοι.