Πρώτη Σερβική Εξέγερση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Πρώτη Σερβική Εξέγερση (Први српски устанак, Πρβι σρπσκι ούστανακ, Μπιριντσί Σιρπ Αγιακλαμασί) ήταν μια εξέγερση των Σέρβων στο Σαντζάκι του Σμεντέρεβο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τις 14 Φεβρουαρίου 1804 έως τις 7 Οκτωβρίου 1813. Άρχισε ως μια τοπική εξέγερση εναντίον αποστατών γενίτσαρων που είχαν καταλάβει την εξουσία με ένα πραξικόπημα,το οποίο εξελίχθηκε σε επανάσταση (Σερβική Επανάσταση) μετά από περισσότερους από τρεις αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας και βραχύβιες Αυστριακές κατοχές.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: σύνδεσμοι, ύφος γραφής Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
Πρώτη Σερβική Εξέγερση | ||||
---|---|---|---|---|
Η Κατάληψη του Βελιγραδίου (1844–45), της Καταρίνα Ιβάνοβιτς | ||||
Χρονολογία | 14 Φεβρουαρίου 1804 – 7 Oκτωβρίου 1813 | |||
Τόπος | Σερβία | |||
Έκβαση | Oθωμανική καταστολή, κατάργηση της Σερβικής επαναστατικής κυβέρνησης. Εκρηξη της Εξέγερσης του Χατζί Προντάνοβα (1814) και της Δεύτερης Σερβικής Εξέγερσης (1815). | |||
Εδαφικές μεταβολές | Σαντζάκι του Σμεντέρεβο | |||
Αντιμαχόμενοι | ||||
| ||||
Ηγετικά πρόσωπα | ||||
|
Οι νταχίγε (διοικητές των γενίτσαρων) δολοφόνησαν τον Οθωμανό Βεζίρη το 1801 και κατέλαβαν το σαντζάκι, κυβερνώντας το ανεξάρτητα από το Σουλτάνο. Ακολούθησε τυραννία : οι γενίτσαροι κατάργησαν τα δικαιώματα που είχε προγενέστερα παραχωρήσει στους Σέρβους ο Σουλτάνος, αύξησαν τους φόρους και μεταξύ άλλων, επέβαλαν καταναγκαστική εργασία.Το 1804 οι γενίτσαροι φοβήθηκαν ότι ο Σουλτάνος θα χρησιμοποιούσε τους Σέρβους εναντίον τους, έτσι δολοφόνησαν πολλούς Σέρβους προύχοντες. Εξοργισμένη μια συνέλευση εξέλεξε τον Καραγιώργη Πέτροβιτς ως ηγέτη της εξέγερσης και ο στρατός των ανταρτών επικράτησε γρήγορα και κατέλαβε πόλεις σε όλο το σαντζάκι, πολεμώντας στην πράξη για λογαριασμό του Σουλτάνου. Ο Σουλτάνος όμως, φοβούμενος τη δύναμή τους, διέταξε όλα τα πασαλίκια της περιοχής να τους συντρίψουν. Οι Σέρβοι βάδισαν εναντίον των Οθωμανών και, μετά από μεγάλες νίκες το 1805-06, ίδρυσαν κυβέρνηση και κοινοβούλιο,επέστρεψαν τη γη στο λαό, κατάργησαν την καταναγκαστική εργασία και μείωσαν τους φόρους.
Οι στρατιωτικές επιτυχίες συνεχίστηκαν για χρόνια. Ωστόσο, υπήρξε διαφωνία μεταξύ του Καραγιώργη και άλλων ηγετών - ο Καραγιώργης ήθελε την απόλυτη εξουσία, ενώ οι προύχοντες, μερικοί από τους οποίους έκαναν κατάχρηση των προνομίων τους για προσωπικό όφελος, ήθελαν να την περιορίσουν. Μετά τον τερματισμό του Ρωσοτουρκικού Πολέμου και την παύση της ρωσικής υποστήριξης, η Οθωμανική Αυτοκρατορία εκμεταλλεύτηκε αυτές τις συνθήκες και επανέκτησε τη Σερβία το 1813.
Αν και η εξέγερση συνετρίβη, επαναλήφθηκε σύντομα με τη Δεύτερη Σερβική Εξέγερση το 1815, που ήταν επιτυχής και οδήγησε στη δημιουργία της Ηγεμονίας της Σερβίας, καθώς απέκτησε ημιανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1817 (τυπικά το 1829).