Πολωνικός Εσωτερικός Στρατός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πολωνικός Εσωτερικός Στρατός (πολωνικά: Armia Krajowa, ΑΚ) ήταν το κυρίαρχο κίνημα αντίστασης στην γερμανοκρατούμενη Πολωνία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Εσωτερικός Στρατός ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 1942 από την προηγούμενη Ένοπλη Αντίσταση (Związek Walki Zbrojnej) που ιδρύθηκε μετά τις γερμανικές και σοβιετικές εισβολές τον Σεπτέμβριο του 1939. Κατά τα επόμενα δύο χρόνια, ο Εσωτερικός Στρατός απορρόφησε τις περισσότερες από τις άλλες υπόγειες δυνάμεις της Πολωνίας. Η πίστη του ήταν στην πολωνική εξόριστη κυβέρνηση στο Λονδίνο και αποτελούσε την ένοπλη πτέρυγα αυτού που έγινε γνωστό ως Πολωνικό Υπόγειο Κράτος.
Πολωνικός Εσωτερικός Στρατός | |
---|---|
Armia Krajowa (AK) | |
Πολωνική ερυθρόλευκη σημαία με την Κοτφίτσα (Kotwica, κυρ. άγκυρα), το έμβλημα του Πολωνικού Υπόγειου Κράτους και του Εσωτερικού Στρατού | |
Ενεργό | 14 Φεβρουαρίου 1942 – 19 Ιανουαρίου 1945 |
Χώρα | Γερμανοκρατούμενη Πολωνία |
Πίστη | Πολωνική εξόριστη κυβέρνηση |
Ρόλος | Ένοπλες δυνάμεις του Πολωνικού Υπόγειου Κράτους |
Δύναμη | π. 400.000 (1944) |
Διοίκηση | |
Αξιοσημείωτοι διοικητές | Ταντέους Κομορόφσκι Στέφαν Ροβέτσκι Λεόπολντ Οκουλίτσκι Έμιλ Αούγκουστ Φίλντορφ Αντόνι Χρούστσιελ |
Ο Εσωτερικός Στρατός σαμπόταρε τις γερμανικές μεταφορές που κατευθύνονταν προς το ανατολικό μέτωπο στη Σοβιετική Ένωση, καταστρέφοντας τις γερμανικές προμήθειες και δεσμεύοντας σημαντικές γερμανικές δυνάμεις. Έδωσε επίσης μάχες ενάντια στους Γερμανούς, ιδιαίτερα το 1943 και στην Επιχείρηση Καταιγίδα από τον Ιανουάριο του 1944. Η πιο γνωστή επιχείρηση του Εσωτερικού Στρατού ήταν η Εξέγερση της Βαρσοβίας από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο του 1944. Ο Εσωτερικός Στρατός υπερασπίστηκε επίσης Πολωνούς πολίτες ενάντια στις φρικαλεότητες από τους Ουκρανούς και Λιθουανούς συνεργάτες της Γερμανίας.
Οι εκτιμήσεις της δύναμης του Εσωτερικού Στρατού του 1944 κυμαίνονται μεταξύ 200.000 και 600.000. Ο τελευταίος αριθμός έκανε τον Εσωτερικό Στρατό όχι μόνο το μεγαλύτερο υπόγειο κίνημα αντίστασης της Πολωνίας, αλλά, μαζί με τους Σοβιετικούς παρτιζάνους, ένα από τα δύο μεγαλύτερα υπόγεια κινήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Καθώς οι σχέσεις Πολωνίας-Σοβιετικής Ένωσης επιδεινώθηκαν, η σύγκρουση αυξήθηκε μεταξύ του Εσωτερικού Στρατού και των σοβιετικών δυνάμεων. Η πίστη του Εσωτερικού Στρατού στην πολωνική εξόριστη κυβέρνηση προκάλεσε τη σοβιετική κυβέρνηση να θεωρήσει τον Εσωτερικό Στρατό εμπόδιο στην εισαγωγή μιας φιλικής προς τον κομμουνισμό κυβέρνησης στην Πολωνία, η οποία εμπόδισε τη συνεργασία και σε ορισμένες περιπτώσεις οδήγησε σε απόλυτη σύγκρουση. Στις 19 Ιανουαρίου 1945, αφού ο Κόκκινος Στρατός είχε εκκαθαρίσει τα περισσότερα πολωνικά εδάφη των γερμανικών δυνάμεων, ο Εσωτερικός Στρατός διαλύθηκε.
Μετά τον πόλεμο, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1950 και του 1960, η προπαγάνδα της κομμουνιστικής κυβέρνησης απεικόνισε τον Εσωτερικό Στρατό ως καταπιεστική και αντιδραστική δύναμη. Χιλιάδες πρώην μέλη του Εσωτερικού Στρατού απελάθηκαν σε γκουλάγκ και σοβιετικές φυλακές, ενώ άλλα πρώην μέλη, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ανώτερων διοικητών, εκτελέστηκαν. Μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αποκαταστάθηκε η φήμη του Εσωτερικού Στρατού μεταξύ του λαού.[1][2]