Πολυβινυλοχλωρίδιο
το τρίτο πιο διαδεδομένο παραγόμενο συνθετικό πλαστικό πολυμερές / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το πολυβινυλοχλωρίδιο (polyvinyl chloride ή poly(vinyl chloride)) ή συντετμημένα PVC, είναι το τρίτο πιο διαδεδομένο παραγόμενο συνθετικό πλαστικό πολυμερές, μετά το πολυαιθυλένιο και το πολυπροπυλένιο.[4]
Πολυβινυλοχλωρίδιο | |
---|---|
Γενικά | |
Όνομα IUPAC | πολυ (1-χλωροαιθυλένιο)[1] |
Άλλες ονομασίες | πολυβινυλοχλωρίδο, πολυχλωροαιθυλένιο, PVC |
Χημικά αναγνωριστικά | |
Χημικός τύπος | (C2H3Cl)n[2] |
Αριθμός CAS | 9002-86-2 |
Φυσικές ιδιότητες | |
Χημικές ιδιότητες | |
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Επιμήκυνση θραύσης | 20–40% |
---|---|
Δοκιμή εγκοπής | 2–5 kJ/m2 |
Θερμοκρασία υαλώδους μετάπτωσης | 82 °C[3] |
Σημείο τήξης | 100–260 °C[3] |
Ενεργή θερμότητα καύσης | 17,95 MJ/kg |
Ειδική θερμοχωρητικότητα (c) | 0,9 kJ/(kg·K) |
Απορρόφηση νερού (ASTM) | 0,04–0,4 |
Τάση εκκένωσης διηλεκτρικού | 40 MV/m |
Το PVC έρχεται με δύο βασικές μορφές: δύσκαμπτο (μερικές φορές συντομεύεται ως RPVC) και εύκαμπτο. Η δύσκαμπτη μορφή του PVC χρησιμοποιείται στην κατασκευή σωλήνων, σε πόρτες και παράθυρα. Χρησιμοποιείται επίσης για φιάλες, άλλες συσκευασίες που δεν προορίζονται για τρόφιμα, και κάρτες (όπως τραπεζικές ή μέλους). Μπορεί να γίνει πιο μαλακό και πιο ευλύγιστο με την προσθήκη πλαστικοποιητών, οι πιο πλατιά χρησιμοποιούμενοι είναι φθαλικές ενώσεις. Σε αυτήν τη μορφή, χρησιμοποιείται επίσης στην υδραυλική, στη μόνωση ηλεκτρικών καλωδίων, στην απομίμηση δέρματος, στη σήμανση, σε φουσκωτά προϊόντα και σε πολλές εφαρμογές όπου αντικαθιστά ελαστικά.[5]
Το καθαρό πολυβινυλοχλωρίδιο είναι λευκό, εύθρυπτο στερεό. Είναι αδιάλυτο στην αλκοόλη, αλλά ελαφρά διαλυτό στο τετραϋδροφουράνιο.