Πάπας Πίος Ι΄
Πάπας Ρώμης και άγιος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πάπας Πίος Ι΄ ή Τζουζέπε-Μελχιόρε Σάρτο (2 Ιουνίου 1835 - 20 Αυγούστου 1914) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ή Ποντίφηκας (4 Αυγούστου 1903 - 20 Αυγούστου 1914). Ο Πίος Ι΄ έμεινε γνωστός στην διάρκεια της παποσύνης για την σθεναρή του αντίσταση στα νεά προοδευτικά κινήματα τα οποία εισήγαγαν ξένα στοιχεία στην παραδοσιακή λατρεία της Καθολικής εκκλησίας. Δημιούργησε (1917) τον "Κώδικα Κανονικού Δικαίου", το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα στο είδος του, τιμάται ως Άγιος και μερικές δεκαετίες μετά τον θάνατο του δημιουργήθηκε μια Αδελφότητα με το όνομα του. Ο Πίος Ι΄ αφοσιώθηκε εξ ολόκληρου στην Παναγία, η πιο σημαντική μεταρρύθμισή ήταν η κωδικοποίηση του πρώτου Κώδικα Κανονικού Δικαίου, συνέλεξε τους νόμους της Εκκλησίας σε έναν τόμο για πρώτη φορά τον "Ad diem illum" ήταν το σύνθημα του.[1] Τα βασικότερα χαρακτηριστικά ήταν η Ενεργή Συμμετοχή των Πιστών στην Θεία Λειτουργία, η Θεία Ευχαριστία επεκτάθηκε σημαντικά και μειώθηκε η ηλικία στην οποία θα μπορούσε να λαμβάνεται η Θεία Κοινωνία.[2] Συνέχισε την πολιτική των προκατόχων του σχετικά με την ομαλή συνύπαρξη επιστήμης και θρησκείας κίνημα γνωστό ως Θωμισμός. Τα προοδευτικά κινήματα ωστόσο του 19ου που αλλοίωναν τον παραδοσιακό χαρακτήρα της θρησκείας απορρίφθηκαν, ο Μοντερνισμός ιδιαίτερα καταδικάστηκε ως Αίρεση.[3]
άγιος Πίος Ι΄ | |
---|---|
Από | 4 Αυγούστου 1903 |
Έως | 20 Αυγούστου 1914 |
Προκάτοχος | Λέων ΙΓ΄ |
Διάδοχος | Βενέδικτος ΙΕ΄ |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 2 Ιουνίου 1835 |
Θάνατος | 20 Αυγούστου 1914 |
Θυρεός |
Ο Πίος Ι΄ έμεινε γνωστός για τον λιτό τρόπο ζωής του σε βαθμό που άγγιζε τα όρια της φτώχειας, γεγονός συνηθισμένο στα μέλη του Γ΄ Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου, έκανε ασταμάτητα κηρύγματα επί του Άμβωνος.[4] Όταν έγινε ο καταστροφικός Σεισμός της Μεσσήνης (1908) δέχτηκε πολλούς πληγέντες στο Αποστολικό Παλάτι πριν λάβει μέτρα η επίσημη κυβέρνηση.[5] Αρνήθηκε την οποιαδήποτε εύνοια στα μέλη της οικογενείας του, όλοι οι συγγενείς του ζούσαν φτωχικά κοντά στην Ρώμη.[6][7] Μετά τον θάνατο του επεκτάθηκε ένα κίνημα με έντονη την προσωπική του λατρεία, η Οσιοποίηση (1951) και η Αγιοποίηση του (1954) έγιναν από τον πάπα Πίο ΙΒ΄.[8] Ο ανδριάντας του ανηγέρθη στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου και η γενέτειρα του Ριέζε μετονομάστηκε προς τιμή του Ριέζε Πίο Ι΄. Θεωρείται "ποιμήν" πάπας, με την έννοια της ενθάρρυνσης της προσωπικής αγιότητας, της ευσέβειας και ενός καθημερινού τρόπου ζωής που να αντανακλά βαθιές χριστιανικές αξίες.