Ουρανός (πλανήτης)
πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ουρανός είναι ο έβδομος σε απόσταση από τον Ήλιο, ο τρίτος μεγαλύτερος και ο τέταρτος σε μάζα πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Το όνομα προέρχεται από την αρχαία ελληνική θεότητα του ουρανού, ο οποίος ήταν πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη, όπως οι άλλοι πλανήτες, καθώς έχει φαινόμενο μέγεθος +5,5 - +6,0, και αυτό σε συνδυασμό με την αργή κίνησή του δεν αναγνωρίστηκε στους αρχαίους χρόνους ως πλανήτης.[9] Ο Ουίλιαμ Χέρσελ ανακοίνωσε την ανακάλυψή του τις 13 Μαρτίου 1781, επεκτείνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία τα όρια του ηλιακού συστήματος. Ο Ουρανός ήταν ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε με τηλεσκόπιο.
Ο πλανήτης Ουρανός | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Ανακάλυψη | |||||||
Ανακαλύφθηκε από | Ουίλιαμ Χέρσελ | ||||||
Ανακαλύφθηκε στις | 13 Μαρτίου 1781 | ||||||
Χαρακτηριστικά τροχιάς[1] | |||||||
Αφήλιο | 3.004.419.704 km (20,08330526 AU) |
||||||
Περιήλιο | 2.748.938.461 km (18,37551863 AU) |
||||||
Ημιάξονας τροχιάς | 2.876.679.082 km (19,22941195 AU) |
||||||
Εκκεντρότητα | 0,044405586 | ||||||
Περίοδος περιφοράς | 30.799,095 ημέρες (84,323326 χρόνια)[2] |
||||||
Συνοδική Περίοδος | 369,66 ημέρες[3] | ||||||
Μέση Ταχύτητα Τροχιάς | 6,81 km/s | ||||||
Κλίση | 0,772556° ως προς την Εκλειπτική 6,48° ως προς τον Ηλιακό ισημερινό [4] |
||||||
Μήκος του ανερχόμενου σημείου | 73,989821° | ||||||
Όρισμα του περιηλίου | 96,541318° | ||||||
Δορυφόροι | 28 | ||||||
Φυσικά Χαρακτηριστικά | |||||||
Ισημερινή Ακτίνα | 25.559 ± 4 km (4,007 γήινες)[5] |
||||||
Πολική Ακτίνα | 24.973 ± 20 km (3,929 γήινες)[5] |
||||||
Πεπλάτυνση | 0,0229 ± 0,0008 | ||||||
Επιφάνεια | 8,1156 ×109 km2 (15,91 γήινες) [6] |
||||||
Όγκος | 6,833 ×1013 km3 (63,086 γήινες) |
||||||
Μάζα | (8,6810 ± 0,0013) ×1025 kg (14,536 γήινες) |
||||||
Μέση πυκνότητα | 1,27 g/cm3 | ||||||
Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό | 8,69 m/s2 | ||||||
Ταχύτητα Διαφυγής | 21,3 km/s | ||||||
Αστρονομική περίοδος περιστροφής | -0,71833 ημέρες (17 h 14 min 24 s)[5] |
||||||
Ταχύτητα περιστροφής στον Ισημερινό | 2,59 km/s 9.320 km/h |
||||||
Κλίση άξονα | 97,77°[5] | ||||||
Ορθή αναφορά του βόρειου πόλου | 17 h 9 min 15 s[5] | ||||||
Απόκλιση | -15,175°[5] | ||||||
Λευκαύγεια | 0,300[3] | ||||||
Φαινόμενο μέγεθος | 5,9 ως 5,32[3] | ||||||
Θερμοκρασία |
|
||||||
Χαρακτηριστικά ατμόσφαιρας[7][8] | |||||||
Υδρογόνο | 83 ± 3% | ||||||
Ήλιο | 15 ± 3% | ||||||
Μεθάνιο | 2,3% |
Ο Ουρανός είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ένας από τους τέσσερις γίγαντες αερίων του ηλιακού μας συστήματος, αλλά στη δομή μοιάζει περισσότερο με τον Ποσειδώνα, παρά με τους άλλους δύο. Λόγω της μεγάλης απόστασής του από τη Γη, δεν είναι σχεδόν καθόλου ορατός με γυμνό μάτι. Το 1977 ανακαλύφθηκε ότι ο Ουρανός έχει ένα σύστημα από δακτυλίους και ο Βόγιατζερ 2, κατά τη διάρκεια της προσέγγισης του πλανήτη τον Ιανουάριο του 1986 μελέτησε τη δομή των δακτυλίων αυτών και ανακάλυψε 10 ακόμη δορυφόρους του, ανεβάζοντας τον αριθμό τους στους 15. Όλοι οι δακτύλιοι και οι δορυφόροι βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο, το επίπεδο του Ισημερινού του πλανήτη. Έχει έναν πετρώδη πυρήνα, στο μέγεθος της Γης, που καλύπτεται από έναν βαθύ ωκεανό νερού και αμμωνίας, ο οποίος περιβάλλεται από μια ατμόσφαιρα που αποτελείται από υδρογόνο, ήλιο και μεθάνιο.
Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον Ουρανό από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι ότι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του βρίσκεται σχεδόν πάνω στην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω το οποίο βρίσκεται η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, καθώς ο Ουρανός περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και τον εαυτό του, μοιάζει σαν να «κυλά» πάνω στην τροχιά του. Καθώς οι δορυφόροι και οι δακτύλιοί του περιστρέφονται κάθετα στον ισημερινό του πλανήτη, το όλο σύστημα μοιάζει σαν ένας «στόχος». Το αποτέλεσμα στο «ημερολόγιο» του Ουρανού είναι ότι κάθε πόλος έχει πολύ μεγάλη περίοδο νύχτας και μια πολύ μεγάλη περίοδο ημέρας, 42 γήινα έτη. Το χαρακτηριστικό αυτό του Ουρανού έχει επιπτώσεις και στη μαγνητόσφαιρά του, που μοιάζει με τιρμπουσόν που συστρέφεται στην πλευρά του πλανήτη που είναι στραμμένη μακριά από τον Ήλιο. Αυτή η απόκλιση από τα όσα ισχύουν για τους υπόλοιπους πλανήτες δεν έχει εξηγηθεί μέχρι σήμερα. Είναι πιθανό να είναι το αποτέλεσμα κάποιου συμβάντος πρόσκρουσης στο μακρινό παρελθόν του πλανήτη.