Οι Συμφορές του Πολέμου
Σειρά 83 χαρακτικών (1810-20) του Ισπανού ζωγράφου και χαράκτη Φρανθίσκο Γκόγια (1815 - 1816) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Συμφορές του Πολέμου ή Οι Καταστροφές του Πολέμου (Ισπανικά: Los Desastres de la Guerra) είναι μια σειρά 82[a 1] χαρακτικών που φιλοτέχνησε ο Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης Φρανθίσκο Γκόγια (1746–1828). Ο Γκόγια δεν αποκάλυψε πού αποσκοπούσε η δημιουργία αυτών των χαρακτικών, ωστόσο οι ιστορικοί της τέχνης θεωρούν τη σειρά ως μια εικαστική διαμαρτυρία κατά της βίας της επανάστασης της 2ας Μαΐου του 1808, τον ακόλουθο πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου κατά την περίοδο 1808-1814, και την οπισθοχώρηση του φιλελευθερισμού μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας των Βουρβόνων. Κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων της Γαλλικής Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα και της Ισπανίας, ο Γκόγια διατήρησε τη θέση του πρώτου ζωγράφου του Ισπανικού στέμματος και συνέχισε να δημιουργεί πορτραίτα των Ισπανών και των Γάλλων ηγετών.[1] Παρότι επηρεάστηκε βαθιά από τον πόλεμο, δεν φανέρωσε τις απόψεις του και τα έργα που δημιούργησε σχετικά με τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του.[2] Ήταν σχεδόν κουφός και η υγεία του ήταν κλονισμένη όταν, στα 62 του, άρχισε να ασχολείται με τη δημιουργία αυτών των χαρακτικών. Τα χαρακτικά δε δημοσιεύτηκαν μέχρι το 1863, 35 χρόνια μετά τον θάνατό του. Πιθανώς μόνο τότε θεωρήθηκε πολιτικά ασφαλές να δημοσιευθεί μία σειρά έργων που κατακρίνουν τους Γάλλους και τους Βουρβόνους που είχαν επανέλθει στην εξουσία.[3] Συνολικά πάνω από χίλιες σειρές αυτής της συλλογής έχουν τυπωθεί, αν και οι μεταγενέστερες είναι χαμηλότερης ποιότητας, και οι περισσότερες εκθέσεις χαρακτικών έχουν τουλάχιστον κάποια από τα έργα της σειράς.
Το όνομα με το οποίο είναι γνωστή σήμερα η σειρά δεν έχει δοθεί από τον Γκόγια. Ο χειρόγραφος τίτλος σε ένα άλμπουμ που έδωσε σε έναν φίλο γράφει: Θανάσιμες συνέπειες του αιματηρού πολέμου της Ισπανίας με τον Βοναπάρτη, και άλλα εμφατικά καπρίτσια (Ισπανικά: Fatales consequencias de la sangrienta guerra en España con Buonaparte, Y otros caprichos enfaticos).[4][a 2] Με εξαίρεση τους τίτλους και τα σχόλια για κάθε χαρακτικό, αυτά είναι τα μόνα γνωστά λόγια του Γκόγια για τη σειρά. Με αυτά τα έργα, διαφοροποιείται από τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά των καλλιτεχνικών απεικονίσεων. Απορρίπτει τους πομπώδεις ηρωισμούς της παλαιότερης Ισπανικής τέχνης για να αναδείξει το αποτέλεσμα του πολέμου σε μεμονωμένους ανθρώπους. Επιπροσθέτως εγκαταλείπει το χρώμα για χάρη της ευθύτητας της αλήθειας που συναντάται στις σκιές και στις τονικές διαβαθμίσεις.
Για τη δημιουργία της σειράς χρησιμοποιήθηκαν διάφορες τεχνικές βαθυτυπικής εκτύπωσης, κυρίως η οξυγραφία για τις γραμμές και η τονική οξυγραφία (ακουατίντα) για τις τονικές διαβαθμίσεις, αλλά και η εγχάραξη και η βελονογραφία. Όπως συμβαίνει και με άλλα χαρακτικά του Γκόγια αναφέρονται κάποιες φορές ως ακουατίντες, αλλά συχνότερα ως έργα οξυγραφίας. Τα έργα της σειράς συνήθως διαχωρίζονται σε τρεις ομάδες που αντικατοπτρίζουν τη σειρά της δημιουργίας τους. Τα πρώτα 47 εστιάζουν σε γεγονότα του πολέμου και δείχνουν τις επιπτώσεις των συγκρούσεων πάνω στους στρατιώτες και τους πολίτες ως άτομα. Η μεσαία ομάδα (από το Νο.48 μέχρι και το Νο.64) καταγράφει τα αποτελέσματα του λιμού, που έπληξε τη Μαδρίτη κατά τη χρονική περίοδο 1811-1812, προτού η πόλη ελευθερωθεί από τους Γάλλους. Οι τελευταίες 17 πλάκες αντικατοπτρίζουν την έντονη απογοήτευση των φιλελεύθερων όταν η μοναρχία των Βουρβόνων, αφού επανήλθε στην εξουσία, με την ενθάρρυνση της Καθολικής ιεραρχίας, απέρριψε το Ισπανικό Σύνταγμα του 1812 και αντιτάχθηκε στην αναμόρφωση της πολιτείας και του κλήρου. Από την πρώτη τους δημοσίευση, οι σκηνές θηριωδιών, λιμού, εξαθλίωσης, και ταπείνωσης του Γκόγια έχουν περιγραφεί ως "καταπληκτική άνθιση οργής"[5] καθώς επίσης και ως "το έργο μιας μνήμης που δε συγχωρούσε".[6] Ο διαδοχικός τρόπος με τον οποίο αποκαλύπτονται οι πλάκες έχει κάνει κάποιους να τις θεωρήσουν ως παρεμφερούς φύσεως με τη φωτογραφία.[7]