Οικονομία του Μεξικού
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η οικονομία του Μεξικού χαρακτηρίζεται ως αναπτυσσόμενη οικονομία μικτής αγοράς. [1] Είναι η 14η μεγαλύτερη στον κόσμο σε ονομαστικούς όρους ΑΕΠ και η 13η μεγαλύτερη με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. [2] Από την κρίση του 1994, οι διοικήσεις έχουν βελτιώσει τα μακροοικονομικά θεμελιώδη μεγέθη της χώρας. Το Μεξικό δεν επηρεάστηκε σημαντικά από την κρίση της Νότιας Αμερικής του 2002 και διατήρησε θετικούς, αν και χαμηλούς, ρυθμούς ανάπτυξης μετά από μια σύντομη περίοδο στασιμότητας το 2001. Ωστόσο, το Μεξικό ήταν ένα από τα έθνη της Λατινικής Αμερικής που επλήγησαν περισσότερο από την ύφεση του 2008, με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν του να συρρικνώνεται περισσότερο από 6% εκείνο το έτος.
Η μεξικανική οικονομία είχε πρωτοφανή μακροοικονομική σταθερότητα, η οποία μείωσε τον πληθωρισμό και τα επιτόκια σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά κενά μεταξύ του αστικού και του αγροτικού πληθυσμού, των βόρειων και νότιων πολιτειών και των πλουσίων και των φτωχών. [3] Μερικά από τα άλυτα ζητήματα περιλαμβάνουν την αναβάθμιση των υποδομών, τον εκσυγχρονισμό του φορολογικού συστήματος και της εργατικής νομοθεσίας και τη μείωση της εισοδηματικής ανισότητας . Τα φορολογικά έσοδα, συνολικά 19,6 % του ΑΕΠ το 2013, ήταν τα χαμηλότερα μεταξύ των τότε 34 χωρών του ΟΟΣΑ. [4]
Η οικονομία περιλαμβάνει ταχέως αναπτυσσόμενους σύγχρονους βιομηχανικούς τομείς και τομείς υπηρεσιών, με αυξανόμενη ιδιωτική ιδιοκτησία. Οι πρόσφατες κυβερνήσεις έχουν διευρύνει τον ανταγωνισμό στα λιμάνια, τους σιδηρόδρομους, τις τηλεπικοινωνίες, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τη διανομή φυσικού αερίου και τα αεροδρόμια, με στόχο την αναβάθμιση των υποδομών. Ως οικονομία προσανατολισμένη στις εξαγωγές, περισσότερο από το 90% του μεξικανικού εμπορίου τελεί υπό τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου (ΣΕΣ) με περισσότερες από 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ιαπωνίας, του Ισραήλ και μεγάλου μέρους της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Η ΣΕΣ με τη μεγαλύτερη επιρροή είναι η Συμφωνία Ηνωμένων Πολιτειών-Μεξικού-Καναδά (USMCA), η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2020 και υπογράφηκε το 2018 από τις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και του Μεξικού. Το 2006, το εμπόριο με τους δύο βόρειους εταίρους του Μεξικού αντιπροσώπευε σχεδόν το 90% των εξαγωγών του και το 55% των εισαγωγών του. [5] Πρόσφατα, το Κογκρέσο του Μεξικού ενέκρινε σημαντικές φορολογικές, συνταξιοδοτικές και δικαστικές μεταρρυθμίσεις. Η μεταρρύθμιση στη βιομηχανία πετρελαίου συζητείται επί του παρόντος. Το 2016, το Μεξικό είχε 16 εταιρείες στη λίστα Forbes Global 2000 με τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο. [6]
Το εργατικό δυναμικό του Μεξικού αποτελούνταν από 52,8 εκατομμύρια άτομα το 2015. [7] Ο ΟΟΣΑ και ο ΠΟΕ κατατάσσουν τους Μεξικανούς εργαζόμενους ως τους πιο σκληρά εργαζόμενους στον κόσμο όσον αφορά τον αριθμό των ωρών εργασίας ετησίως. Ωστόσο η αμοιβή ανά ώρα εργασίας παραμένει χαμηλή. [8] [9] [10] [11] [12]