Οδικό δίκτυο των Ίνκα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Οδικό Δίκτυο των Ίνκα ή Κάπακ Νιάν (Qhapaq Ñan) ήταν το πιο εκτεταμένο και προηγμένο σύστημα μεταφορών στην προ-Κολομβιανή Νότια Αμερική και εκτεινόταν σε μήκος 39.900 χιλιομέτρων.[1]:242 Για την κατασκευή των δρόμων δαπανήθηκε πολύς χρόνος και μεγάλη προσπάθεια, η δε ποιότητα της κατασκευής του συνάγεται από το γεγονός ότι βρίσκεται ακόμα σε αρκετά καλή κατάσταση, έπειτα από περισσότερα από 400 χρόνια χρήσης.[2]:634 Το δίκτυο βασίστηκε σε δύο κύριους οδικούς κλάδους με προσανατολισμό βορρά-νότου στους οποίους συνδέονται πολλοί επιμέρους οδικοί κλάδοι.[3] Το πιο γνωστό τμήμα του οδικού συστήματος είναι το Μονοπάτι των Ίνκα στο Μάτσου Πίτσου. Μέρος του οδικού δικτύου κατασκευάστηκε από πολιτισμούς που προηγήθηκαν της Αυτοκρατορίας των Ίνκα, κυρίως από τον Πολιτισμό των Ουάρι. Κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Αποικιοκρατίας, τμήματα του οδικού δικτύου έλαβαν την ιδιότητα του Camino Real., ως μέρος του δικτύου των ομώνυμων Βασιλικών Δρόμων. Το 2014 το Κάπακ Νιαν ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο.[4]
Οδικό δίκτυο των Ίνκα | |
---|---|
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
Χώρα μέλος | Αργεντινή, Βολιβία, Χιλή, Κολομβία, Εκουαδόρ, Περού |
Τύπος | Πολιτισμικό |
Κριτήρια | ii, iii, iv, vi |
Ταυτότητα | 1459 |
Περιοχή | Λατινική Αμερική |
Ιστορικό εγγραφής | |
Εγγραφή | 2014 (38η συνεδρίαση) |