Οίκος των Αβίς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος των Αβίς ή Δυναστεία των Ιωαννίνων είναι βασιλική δυναστεία Πορτογαλικής καταγωγής, που κυριάρχησε στην Αναγέννηση και την εποχή των μεγάλων ναυτικών ανακαλύψεων, με τις οποίες οι Πορτογάλοι δοξάστηκαν παγκόσμια. Ο γενάρχης του Οίκου ήταν ο Ιωάννης Α΄ της Πορτογαλίας, αρχηγός του Τάγματος των Αβίς και νόθος γιος του βασιλιά της Πορτογαλίας Πέτρου του Ωμού, που κυριάρχησε μετά τον εμφύλιο που ξκίνησε την τριετία 1383 - 1385 , η οποία έμεινε γνωστή ως "Πορτογαλικό κενό".[1] Οι μονάχες του Οίκου των Αβίς κυβέρνησαν στην Εποχή των Ανακαλύψεων, όταν έφτασε η Πορτογαλική δόξα στο αποκορύφωμά της και δημιουργήθηκε η Αυτοκρατορία της Πορτογαλίας. Ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ διαίρεσε τις ανακαλύψεις ανάμεσα στην Ισπανία και την Πορτογαλία με την Αλεξανδρινή γραμμή. Ο Οίκος των Αβίς έβγαλε τεράστιες ηγετικές μορφές που κυριάρχησαν σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπως ο Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος, ο Εμμανουήλ Α΄ της Πορτογαλίας και η αυτοκράτειρα Ισαβέλλα της Πορτογαλίας. Πολλά μέλη του Οίκου των Αβίς διεκδίκησαν θρόνους σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπως ο Πέτρος Ε΄ της Αραγωνίας και ο Ιωάννης πρίγκιπας της Αντιόχειας. Ο Οίκος των Αβίς κυβέρνησε την Πορτογαλία την περίοδο 1385 - 1580: μετά την κρίση διαδοχής που ξεκίνησε για τον θρόνο της Πορτογαλίας (1580), τους διαδέχτηκε ο Οίκος των Αψβούργων. Ο ιδρυτής του Οίκου Ιωάννης ο Μέγας ήταν νόθος γιος του βασιλιά της Πορτογαλίας Πέτρου του Ωμού (που ανήκε στον Πορτογαλικό Οίκο της Βουργουνδίας) και της Τερέζα Λοουρένσο, κόρης ενός εμπόρου από τη Λισαβώνα. Σε ηλικία 7 ετών (1364) έγινε αρχηγός του Τάγματος των Αβίς, και από τότε έμεινε γνωστός σαν "Ιωάννης των Αβίς".