Νομική Κύρωση του 1713
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Νομική Κύρωση του 1713 (λατινικά:Pragmatica sanctio, γερμανικά: Pragmatische Sanktion) ήταν διάταγμα που εκδόθηκε από τον Κάρολο ΣΤ΄, αυτοκράτορα της Γερμανίας, στις 19 Απριλίου 1713, για να διασφαλιστεί ότι οι κληρονομικές κτήσεις των Αψβούργων, θα μπορούσαν να κληρονομηθούν από μια κόρη.
Τον Κάρολο ΣΤ' διαδέχθηκε τελικά η μεγαλύτερη κόρη του, Μαρία-Θηρεσία (γεννημένη το 1717) η οποία κληρονόμησε τις κτήσεις των Αψβούργων, δηλαδή το το αρχιδουκάτο της Αυστρίας, το βασίλειο της Ουγγαρίας, το βασίλειο της Κροατίας, το βασίλειο της Βοημίας, το δουκάτο της Το Μιλάνο, το βασίλειο της Νάπολης, το βασίλειο της Σαρδηνίας και τις Αυστριακές Κάτω Χώρες.
Ο Κάρολος ΣΤ΄ και η σύζυγός του Ελισάβετ-Χριστίνα των Γουέλφων δεν είχαν αποκτήσει παιδιά και από το 1711, ο Κάρολος ΣΤ΄ ήταν ο μόνος επιζών άνδρας του Οίκου των Αψβούργων. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Καρόλου, Ιωσήφ Α΄, είχε αποβιώσει χωρίς άρρενα τέκνα, αφήνοντας την κόρη του Ιωσήφ, Μαρία-Ιωσηφίνα, ως διάδοχο. Αυτό παρουσίαζε δύο προβλήματα.: Πρώτον, σε μια προηγούμενη συμφωνία με τον αδελφό του, γνωστή ως Αμοιβαίο Σύμφωνο της Διαδοχής (1703), είχε συμφωνήσει ότι ελλείψει αρρένων κληρονόμων, οι κόρες του Ιωσήφ θα είχαν προτεραιότητα έναντι των κορών του Καρόλου ΣΤ΄ σε όλες τις χώρες των Αψβούργων. Αν και ο Κάρολος ΣΤ΄ δεν είχε τότε παιδιά, αν αποκτούσε μόνο κόρες, αυτές θα αποκόπτοντο από τη διαδοχή. Δεύτερον, επειδή το Σαλικό δίκαιο απαγόρευε τη διαδοχή σε γυναίκα, ο Κάρολος ΣΤ΄ χρειαζόταν να λάβει έκτακτα μέτρα, για να αποφύγει μια παρατεταμένη διαμάχη διαδοχής, καθώς άλλοι διεκδικητές, θα αμφισβητούσαν σίγουρα μια διαδοχή σε γυναίκα. [1]Η Νομική Κύρωση αναιρούσε όλα αυτά και εξασφάλιζε τη διαδοχή στην κόρη του/
Ωστόσο, παρά τη δημοσίευση της Νομικής Κύρωσης, η ανάρρησή της Μαρίας-Θηρεσίας το 1740 είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη του Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής, καθώς ο Κάρολος-Αλβέρτος δούκας της Βαυαρίας, υποστηριζόμενος από τη Γαλλία, αμφισβήτησε (και διεκδίκησε) τη διαδοχή της. Μετά τον πόλεμο, η κληρονομιά της Μαρίας-Θηρεσίας στα εδάφη των Αψβούργων επιβεβαιώθηκε από τη Συνθήκη της Αιξ-λα-Σαπέλ και η εκλογή του συζύγου της, Φραγκίσκου Α΄, ως αυτοκράτορα της Γερμανίας εξασφαλίστηκε με τη Συνθήκη του Φύσεν.