Μετάφαση
Η μετάφαση είναι ένα στάδιο της μίτωσης στον ευκαρυωτικό κυτταρικό κύκλο στο οποίο τα χρωμοσώματα βρίσκονται στο δεύτερο πιο συμπυκνωμένο / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μετάφαση είναι ένα στάδιο της μίτωσης στον ευκαρυωτικό κυτταρικό κύκλο στο οποίο τα χρωμοσώματα βρίσκονται στο δεύτερο πιο συμπυκνωμένο και συσπειρωμένο στάδιο (είναι στο πιο συμπυκνωμένο στάδιο στην ανάφαση).[1] Αυτά τα χρωμοσώματα, που φέρουν γενετικές πληροφορίες, ευθυγραμμίζονται στον ισημερινό του κυττάρου μεταξύ των πόλων της ατράκτου στην μεταφασική πλάκα πριν χωριστεί σε καθέναν από τους δύο θυγατρικούς πυρήνες. Αυτή η ευθυγράμμιση σηματοδοτεί την αρχή της μετάφασης.[2] Η μετάφαση αντιπροσωπεύει περίπου το 4% της διάρκειας του κυτταρικού κύκλου
Στη μετάφαση, οι μικροσωληνίσκοι και από τα δύο διπλασιασμένα κεντροσωμάτια σε αντίθετους πόλους του κυττάρου έχουν ολοκληρώσει την προσκόλληση σε κινητοχώρους στα συμπυκνωμένα χρωμοσώματα. Τα κεντρομερίδια των χρωμοσωμάτων συνέρχονται στην πλάκα μετάφασης, μια νοητή γραμμή που απέχει εξίσου από τους δύο πόλους της ατράκτου.[3] Αυτή η ομοιόμορφη ευθυγράμμιση οφείλεται στην αντιστάθμιση των ελκτικών δυνάμεων που δημιουργούνται από τους αντιτιθέμενους μικροσωληνίσκους του κινητοχώρου,[4] ανάλογο με μια διελκυστίνδα μεταξύ δύο ανθρώπων ίσης δύναμης, που τελειώνει με την καταστροφή της Β κυκλίνης.[5] Προκειμένου να αποφευχθούν επιβλαβή γεγονότα μη διαχωρισμού, ένα βασικό σημείο ελέγχου του κυτταρικού κύκλου, το σημείο ελέγχου ατράκτου, επαληθεύει αυτήν την ομοιόμορφα ισορροπημένη ευθυγράμμιση και διασφαλίζει ότι κάθε κινητοχώρος είναι σωστά συνδεδεμένος σε μια δέσμη μικροσωληνίσκων και υπό ισορροπημένη διπολική τάση. Οι αδελφές χρωματίδες απαιτούν ενεργή σεπαράση για να υδρολυθεί η συνεκτίνη που τις συνδέει μεταξύ τους πριν προχωρήσουν στην ανάφαση. Οποιοιδήποτε μη συνδεδεμένοι ή ακατάλληλα προσαρτημένοι κινητοχώροι παράγουν σήματα που εμποδίζουν την ενεργοποίηση του συμπλέγματος προαγωγής ανάφασης (κυκλοσώματος ή APC/C), μιας λιγάσης ουβικιτίνης που στοχεύει τη σεκουρίνη και την κυκλίνη Β για αποικοδόμηση μέσω του πρωτεασώματος. Όσο η σεκουρίνη και η κυκλίνη Β παραμένουν ενεργές, η σεπαράση παραμένει ανενεργή, αποτρέποντας την πρόωρη εξέλιξη στην αναφάση.