Μεγάλο Πριγκιπάτο της Ράσκας
μεσαιωνικό κράτος της Ανατολικής Ευρώπης / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σερβία (Σερβικά: Србија / Srbija), επίσης γνωστή ως Ράσκα (Σερβικά κυριλλικά: Рашка, λατινικά: Rascia) ήταν ένα Σερβικό μεσαιωνικό κράτος που περιλάμβανε τμήματα της σημερινής Σερβίας, Μαυροβουνίου, Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και νότιας Δαλματίας, με κέντρο την περιοχή Ράσκα (εξ ου και το εξώνυμό του).
Το κράτος σχηματίσθηκε περί το 1091 από ένα υποτελές πριγκιπάτο της Ντούκλια (Διοκλεία), ενός Σέρβικου κράτους που είχε προέλθει από το Σερβικό Πριγκιπάτο του πρώιμου Μεσαίωνα με κέντρο τη Ράσκα μέχρι το 960, όταν περιέπεσε σε αφάνεια στις πηγές μετά τους Βυζαντινοβουλγαρικούς πολέμους. Ο ιδρυτής του, Βουκάν, πήρε τον τίτλο του Μεγάλου Πρίγκιπα όταν ο θείος και επικυρίαρχός του, Μποντίν, κατέληξε σε Βυζαντινή φυλακή μετά από δεκαετίες εξέγερσης. Ενώ η Ντούκλια επλήγη από εμφύλιους πολέμους, η Ράσκα συνέχισε τον αγώνα ενάντια στους Βυζαντινούς. Κυβερνήθηκε από τη δυναστεία Βουκάνοβιτς που κατάφερε να θέσει το μεγαλύτερο μέρος του πρώην Σερβικού κράτους υπό την κυριαρχία της, καθώς επεκτάθηκε στα νότια και στα ανατολικά. Μέσω διπλωματικών δεσμών με την Ουγγαρία κατάφερε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της από τα μέσα του 12ου αιώνα. Μετά από ένα δυναστικό εμφύλιο πόλεμο το 1166 επικράτησε ο Στέφανος Α΄ Νεμάνια. Ο γιος του Νεμάνια, Στέφανος, στέφθηκε βασιλιάς το 1217, ενώ ο νεώτερος γιος του Ράστκο (μοναχός Σάββας) έγινε ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος των Σέρβων το 1219.