Μαϊμούδες στον ιαπωνικό πολιτισμό
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο ιαπωνικός μακάκος (ιαπωνικά: Nihonzaru 日本猿), που χαρακτηρίζεται από καφέ-γκρι γούνα, κόκκινο πρόσωπο, κόκκινους γλουτούς και κοντή ουρά, κατοικεί σε όλα τα νησιά του ιαπωνικού αρχιπελάγους εκτός από το βορειότερο Χοκκάιντο. Σε όλο το μεγαλύτερο μέρος της ιαπωνικής ιστορίας, οι πίθηκοι ήταν ένα οικείο ζώο, που μπορούσε κανείς να το δει σε χωράφια και χωριά, αλλά με τον βιότοπο, που χάθηκε λόγω της αστικοποίησης της σύγχρονης Ιαπωνίας, προς το παρόν περιορίζονται σε ορεινές περιοχές. Οι πίθηκοι αποτελούν ιστορικά σημαντικό χαρακτηριστικό στη θρησκεία, τη λαογραφία και την τέχνη της Ιαπωνίας, καθώς και στις ιαπωνικές παροιμίες και ιδιωματικές εκφράσεις.
Η ιαπωνική πολιτιστική έννοια του πιθήκου έχει αλλάξει διαχρονικά. Ξεκινώντας με ιστορικά αρχεία του 8ου αιώνα, οι πίθηκοι ήταν ιεροί μεσολαβητές μεταξύ θεών και ανθρώπων. Γύρω στον 13ο αιώνα, οι πίθηκοι έγιναν επίσης μια μεταφορά «αποδιοπομπαίου τράγου» για απατεώνες και αντιπαθητικούς ανθρώπους. Αυτοί οι ρόλοι σταδιακά μετατοπίστηκαν μέχρι τον 17ο αιώνα, όταν ο πίθηκος αντιπροσώπευε συνήθως την αρνητική πλευρά της ανθρώπινης φύσης, ιδιαίτερα τους ανθρώπους, που μιμούνται ανόητα τους άλλους. Η Γιαπωνέζα ανθρωπολόγος Εμίκο Ονούκι-Τίρνι εξηγεί την ιδιωματική έκφραση saru wa ke ga sanbon tarinai (猿は毛が三本足りない, "ένας πίθηκος είναι [ένας άνθρωπος] μείον τρία κομμάτια μαλλιών"): "Η κυριολεκτική σημασία αυτού του ρητού είναι ότι ο πίθηκος είναι ένα ταπεινό ζώο προσπαθώντας να είναι ένα ανθρώπινο ον και, επομένως, τον περιγελούν. [1] Ωστόσο, το ρητό είναι κατανοητό από τους Ιάπωνες, για να απεικονίσουν τον πίθηκο ότι αντιπροσωπεύει ανεπιθύμητους ανθρώπους, που πρόκειται να γίνουν αντικείμενο χλευασμού.»