Μάχη του Άντσιο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μάχη του Άντσιο ήταν μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που έλαβε χώρα από τις 22 Ιανουαρίου 1944 (ξεκινώντας με την αποβίβαση των Συμμάχων, γνωστή ως Operation Shingle) έως τις 5 Ιουνίου 1944 με την κατάληψη της Ρώμης από τους Συμμάχους . Η επιχείρηση έλαβε χώρα στις περιοχές Anzio και Nettuno.[3]
Μάχη του Άντσιο | |||
---|---|---|---|
Άνδρες της 3ης μεραρχίας Πεζικού των Η.Π.Α προσγειώνονται στα τέλη Ιανουαρίου 1944. | |||
Χρονολογία | 22 Ιανουαρίου – 5 Ιουνίου 1944 (136 μέρες) | ||
Τόπος | Άντσιο και Nettuno 41°26′35″N 12°37′30″E | ||
Έκβαση | Συμμαχική νίκη | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
| |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
Εμπλεκόμενες μονάδες | |||
Δυνάμεις | |||
| |||
Απώλειες | |||
|
Αρχικά η επιχείρηση διοικήθηκε υπό τον υποστράτηγο John P. Lucas, που διοικούσε το VI Σώμα των ΗΠΑ με σκοπό να υπερκεράσει τις γερμανικές δυνάμεις στη γραμμή του χειμώνα και να επιτρέψει μια επίθεση στη Ρώμη. Η επιτυχία μιας αμφίβιας προσγείωσης σε εκείνη την τοποθεσία, σε μια λεκάνη αποτελούμενη ουσιαστικά από έλη και περιτριγυρισμένη από βουνά, εξαρτιόταν από το στοιχείο του αιφνιδιασμού και την ταχύτητα με την οποία οι εισβολείς μπορούσαν να αποκτήσουν δύναμη και να κινηθούν προς την ενδοχώρα σε σχέση με τον χρόνο αντίδρασης και τη δύναμη των υπερασπιστών. Οποιαδήποτε καθυστέρηση θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την κατάληψη των βουνών από τους αμυνόμενους και τον επακόλουθο εγκλωβισμό των εισβολέων.[3] [4]Ο υποστράτηγος Mark W. Clark, διοικητής της Πέμπτης Στρατιάς των ΗΠΑ, κατανοούσε αυτόν τον κίνδυνο, αλλά δεν μετέδωσε την εκτίμησή του για την κατάσταση στον υφιστάμενό του Lucas, ο οποίος προτίμησε να αφιερώσει χρόνο για να περιχαρακωθεί ενάντια σε μια αναμενόμενη αντεπίθεση. Η αρχική προσγείωση πέτυχε πλήρη αιφνιδιασμό και ένα περιπολικό τζιπ έφτασε μέχρι τα περίχωρα της Ρώμης. Ωστόσο, ο Λούκας, ο οποίος είχε λίγη εμπιστοσύνη στην επιχείρηση όπως είχε προγραμματιστεί, απέτυχε να εκμεταλλευτεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού και καθυστέρησε την προέλασή του μέχρι να κρίνει ότι η θέση του ήταν επαρκώς εδραιωμένη και είχε επαρκή δύναμη. Ενώ ο Λούκας εδραιωνόταν, ο στρατάρχης Άλμπερτ Κέσελρινγκ, ο Γερμανός διοικητής , μετέφερε κάθε μονάδα που μπορούσε να αφιερώσει σε ένα αμυντικό κλοιό γύρω από την παραλία. Οι μονάδες του πυροβολικού είχαν καθαρή άποψη για κάθε θέση των Συμμάχων. Οι Γερμανοί σταμάτησαν επίσης τις αντλίες αποστράγγισης και πλημμύρισαν το ανακτημένο έλος με αλμυρό νερό, σχεδιάζοντας να παγιδεύσουν τους Συμμάχους και να τους εξουδετερώσουν .
Μετά από έναν μήνα σκληρών αλλά ατελών μαχών, ο Λούκας αποδεσμεύτηκε και εστάλη στο σπίτι. Ο αντικαταστάτης του ήταν ο υποστράτηγος Λούσιαν Τρούσκοτ, ο οποίος είχε προηγουμένως διοικήσει την 3η Μεραρχία Πεζικού των ΗΠΑ. Οι Σύμμαχοι ξέσπασαν τον Μάιο. Όμως, αντί να χτυπήσει στην ενδοχώρα για να κόψει τις γραμμές επικοινωνίας των μονάδων της Δέκατης Γερμανικής Στρατιάς που πολεμούσαν στο Μόντε Κάσινο, ο Truscott, κατόπιν εντολής του Clark, έστρεψε απρόθυμα τις δυνάμεις του βορειοδυτικά προς τη Ρώμη, η οποία καταλήφθηκε στις 4 Ιουνίου 1944. [5]Ως αποτέλεσμα , οι δυνάμεις της Δέκατης Γερμανικής Στρατιάς που πολεμούσαν στο Cassino μπόρεσαν να αποσυρθούν και να επανενωθούν με τις υπόλοιπες δυνάμεις του Kesselring βόρεια της Ρώμης, να ανασυνταχθούν και να κάνουν μια μαχητική απόσυρση στην επόμενη κύρια προετοιμασμένη αμυντική θέση στη Γοτθική Γραμμή.