Λούις Άλβαρεζ
Αμερικάνος πειραματικός φυσικός, εφευρέτης και καθηγητής / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λούις Γουόλτερ Άλβαρεζ (13 Ιουνίου 1911 – 1 Σεπτεμβρίου 1988) ήταν Αμερικανός πειραματικός φυσικός, εφευρέτης και καθηγητής που το 1968 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Ήταν ένας από τους πιο λαμπρούς και παραγωγικούς πειραματικούς φυσικούς του εικοστού αιώνα. [5]
Το 1936 ο Λούις έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, και στη συνέχεια εργάστηκε για τον Έρνεστ Λόρενς στο εργαστήριο ακτινοβολίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ. Κατάστρωσε μια σειρά πειραμάτων για να παρατηρήσει τη σύλληψη ηλεκτρονίων Κ σε ραδιενεργούς πυρήνες, ένα φαινόμενο που προβλέφθηκε στη θεωρία της διάσπασης βήτα αλλά δεν είχε τεκμηριωθεί ως τότε. Παρήγαγε τρίτιο χρησιμοποιώντας το κυκλοτρόνιο και προσδιόρισε το χρόνο ημιζωής του. Σε συνεργασία με τον Φέλιξ Μπλοχ μέτρησαν τη μαγνητική ροπή του νετρονίου.
Το 1940 ο Λούις εντάχθηκε στην ομάδα του εργαστηρίουακτινοβολίας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), όπου συνείσφερε στο σχεδιασμό των ραντάρ του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, από τις πρώτες βελτιώσεις στα συστήματα «Αναγνώριση φίλων ή εχθρών» (IFF) των ραδιοφάρων, που εξελίχτηκαν στους αναμεταδότες των ραντάρ, έως το σύστημα ραντάρ VIXEN που λειτουργεί από τον αέρα με μικροκύματα.[6][7] Ο Λούις έγινε καλύτερα γνωστός για το σύστημα ραντάρ Επίγεια Ελεγχόμενη Προσέγγιση (GCA) που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της αεροπορίας, ιδιαίτερα κατά την μεταπολεμική περίοδο αποκλεισμού του Βερολίνου. Πέρασε μερικούς μήνες στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο όπου εργάστηκε στους πυρηνικούς αντιδραστήρες για τον Ενρίκο Φέρμι προτού πάει στο Λος Άλαμος όπου εργάστηκε για τον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ στο Πρόγραμμα Μανχάταν. Εργάστηκε στο σχεδιασμό των εκρηκτικών φακών και στην ανάπτυξη εκρηγνυόμενων πυροκροτητών. Ως μέλος του Προγράμματος Αλμπέρτα, παρακολούθησε την πυρηνική δοκιμή Τρίνιτυ από ένα αεροσκάφος B-29 Superfortress, και αργότερα τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα από το αεροσκάφος B-29 The Great Artist (Ο Μέγας Καλλιτέχνης).
Μετά τον πόλεμο, ο Λούις συμμετείχε στο σχεδιασμό ενός θαλάμου φυσαλίδων υγρού υδρογόνου που απαριθμούσε τις αλληλεπιδράσεις σωματιδίων, και επέτρεψε στην ομάδα του να ανακαλύψει νέες κατηγορίες σωματιδίων και καταστάσεων συντονισμού. Για το έργο αυτό του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ το 1968. Συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα για την αναζήτηση ανεξερεύνητων θαλάμων στις Αιγυπτιακές πυραμίδες με ακτίνες Χ. Με τον γιο του, τον γεωλόγο Γουόλτερ Άλβαρεζ, ανέπτυξαν την «υπόθεση Άλβαρεζ» που προτείνει ότι το συμβάν που οδήγησε σε μαζική εξαφάνιση τους δεινόσαυρους ίσως ήταν μία πρόσκρουση αστεροειδούς.
Ο Λούις Άλβαρεζ ήταν μέλος της Συμβουλευτικής Ομάδας Αμύνης της JASON, του Bohemian Club και του Ρεπουμπλικάνικου Κόμματος των ΗΠΑ.[8] Ήταν ο διδακτορικός σύμβουλος του αστροφυσικού Ρίτσαρντ Μούλερ. [9]