Κόμμα Μαύρων Πανθήρων
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων (Black Panther Party ή BPP) ήταν μία επαναστατική, σοσιαλιστική οργάνωση, που ιδρύθηκε από τους Μπόμπι Σιλ και Χιούι Νιούτον τον Οκτώβριο του 1966. Το κόμμα έδρασε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από το 1966 έως το 1982, με διεθνή παραρτήματα να λειτουργούν στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και στην Αλγερία από το 1969 έως το 1972[1].
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Κόμμα Μαύρων Πανθήρων Black Panther Party | |
---|---|
Ηγέτης | Χιούι Π. Νιούτον |
Ίδρυση | 1966 |
Διάλυση | 1982 |
Ιδεολογία | Μαύρος εθνικισμός (αρχικά) Αντικαπιταλισμός Αντιφασισμός Αντιιμπεριαλισμός Μαρξισμός-Λενινισμός Μαοϊσμός Αντιρατσισμός |
Πολιτικό φάσμα | Ακροαριστερά |
Πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ Πολιτικά κόμματα Εκλογές |
Κατά την ίδρυσή του στις 15 Οκτωβρίου του 1966, η βασική πρακτική του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων ήταν οι περιπολίες ένοπλων πολιτών για να παρακολουθούν τη συμπεριφορά των αστυνομικών του αστυνομικού τμήματος του Όουκλαντ (Καλιφόρνια) και να προκαλούν την αστυνομική βία[2]. Το 1969, τα κοινοτικά κοινωνικά προγράμματα έγιναν βασική δραστηριότητα των μελών του κόμματος[3]. Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων καθιέρωσε διάφορα κοινοτικά κοινωνικά προγράμματα, με πιο εκτεταμένο το "Δωρεάν Πρωινό για τα Παιδιά", και κοινοτικές κλινικές. Το κόμμα κατέγραψε τον μεγαλύτερο αριθμό των μελών του και είχε το μεγαλύτερο αντίκτυπο στο Όουκλαντ-περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, Νέα Υόρκη, Σικάγο, Λος Άντζελες, Σιάτλ και Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια)[4].
Ο διευθυντής του FBI Έντγκαρ Χούβερ χαρακτήρισε το κόμμα "τη μεγαλύτερη απειλή για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας" και επέβλεψε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αντικατασκοπείας, παρακολούθησης, διείσδυσης, ψευδορκίας, αστυνομικών ενοχλήσεων, και πολλές άλλες τακτικές σχεδιασμένες ώστε να υπονομεύσουν την ηγεσία του κόμματος, να καταδικάσουν μέλη του, να δυσφημήσουν και να ποινικοποιήσουν το κόμμα και να το αποστραγγίξουν από πόρους και ανθρώπινο δυναμικό. Το πρόγραμμα κατηγορήθηκε επίσης για τη δολοφονία μελών των Μαύρων Πανθήρων[5].
Η κυβερνητική καταπίεση συνέβαλε αρχικά στην ανάπτυξη του κόμματος, καθώς οι δολοφονίες και οι συλλήψεις των Πανθήρων αύξησαν την υποστήριξή τους στις τάξεις των Αφροαμερικανών και της ευρείας πολιτικής αριστεράς, οι οποίες εκτιμούσαν τους Πάνθηρες ως μία ισχυρή δύναμη που αντιτίθετο στον de facto διαχωρισμό και στη στρατολογία. Η συμμετοχή στο Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων έφτασε στο αποκορύφωμά της το 1970, με γραφεία σε 68 πόλεις και χιλιάδες μέλη, αλλά στη συνέχεια συρρικνώθηκε. Αφού δυσφημήστηκε από τον Τύπο, η δημόσια υποστήριξη του κόμματος εξασθένησε και το κόμμα απομονώθηκε περισσότερο[6]. Οι ενδοκομματικές συγκρούσεις μεταξύ της ηγεσίας του κόμματος, που προκλήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από το FBI, οδήγησαν σε αποβολές και αποστασίες που αποδεκάτισαν τα μέλη. Η λαϊκή υποστήριξη του κόμματος μειώθηκε περαιτέρω μετά την εμφάνιση αναφορών που περιέγραφαν λεπτομερώς τη συμμετοχή της ομάδας σε παράνομες δραστηριότητες όπως εμπορία ναρκωτικών και εκβιασμούς εις βάρος των εμπόρων του Όουκλαντ. Μέχρι το 1972, το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων των Πανθήρων επικεντρώθηκε στην έδρα και ένα σχολείο στο Όουκλαντ, όπου το κόμμα συνέχισε να επηρεάζει την τοπική πολιτική. Αν και από συνεχή αστυνομική επιτήρηση, το παράρτημα στο Σικάγο παρέμεινε ενεργό και διατήρησε τα κοινοτικά του προγράμματα μέχρι το 1974. Το παράρτημα του Σιάτλ διήρκεσε περισσότερο από πολλά άλλα, με το πρόγραμμα του πρωινού και των κλινικών να συνεχίζεται μέχρι τη διάλυση του παραρτήματος το 1977. Η αποδυνάμωση του κόμματος συνεχίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και το 1980 το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων είχε μόλις 27 μέλη.
Η ιστορία του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων είναι αμφιλεγόμενη. Μελετητές χαρακτήρισαν το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων ως την πιο επιδραστική οργάνωση μαύρων στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και "τον ισχυρότερο σύνδεσμο μεταξύ του τοπικού Μαύρου Απελευθερωτικού Αγώνα και των αντιπάλων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού παγκοσμίως"[7]. Άλλοι σχολιαστές περιέγραψαν το Κόμμα ως περισσότερο εγκληματικό παρά πολιτικό, χαρακτηριζόμενο από "προκλητική στάση πάνω από την ουσία"[8].