Κριτήριο της αμηχανίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το κριτήριο της αμηχανίας (αγγλικά: criterion of embarrassment), είναι ένα από τα κριτήρια της κριτικής ανάλυσης των ιστορικών πηγών - αναφορών, για τις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες η όποια στενάχωρη ή ενοχλητική θέση αφορά τον ίδιο το συγγραφέα, τον «αναγκάζει» να μετατρέπει την όποια πηγή - αναφορά, σε υποτιθέμενα αληθινή, προκειμένου να τεκμαίρεται από τους αναγνώστες του, ότι αυτή είναι και η αλήθεια, επειδή ο συγγραφέας βέβαια δεν θα είχε κανένα λόγο να παρουσιάσει την ενοχλητική αυτή αναφορά για τον εαυτό του. Ορισμένοι μελετητές της Βίβλου, λόγου χάρη, έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το κριτήριο για να κριθεί αν οι αναφορές της Καινής Διαθήκης στο πρόσωπο του Ιησού είναι ιστορικά πιθανές.[1]
Το “κριτήριο της αμηχανίας” είναι σημείο – κριτήριο, που αναφέρεται ανάμεσα στα άλλα σημεία – κριτήρια γνησιότητας, τα οποία χρησιμοποιούνται από τους ακαδημαϊκούς και στα οποία περιλαμβάνονται επίσης το “κριτήριο της ανομοιότητας”, το “κριτήριο της γλώσσας και του περιβάλλοντος”, το “κριτήριο της συνοχής” και το “κριτήριο της πολλαπλής πιστοποίησης”.[2]