Κολούμπια (ποταμός)
ποταμός στη Βόρεια Αμερική / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κολούμπια (ορθότ. Κολόμπια) (Columbia River) είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της ευρύτερης Περιοχής του Βορειοδυτικού Ειρηνικού (PNW) στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και ο μεγαλύτερος ποταμός της Βόρειας Αμερικής που εκβάλλει στον Ειρηνικό Ωκεανό. [3] Πηγάζει από τα Βραχώδη Όρη της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά. Ρέει βορειοδυτικά και μετά νότια στην πολιτεία Ουάσινγκτον των ΗΠΑ, στη συνέχεια στρίβει δυτικά για να οριοθετήσει το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων μεταξύ Ουάσιγκτον και Όρεγκον πριν εκβάλει στον Ειρηνικό. Ο Κολούμπια έχει μήκος 2.000 χιλιόμετρα (1.243 μίλια) και ο μεγαλύτερος παραπόταμος του είναι ο Σνέικ. Η λεκάνη απορροής του έχει περίπου το μέγεθος της Γαλλίας και εκτείνεται σε επτά πολιτείες των ΗΠΑ και σε μια επαρχία του Καναδά. Είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος ποταμός στις Ηνωμένες Πολιτείες σε όγκο νερού με τη μεγαλύτερη παροχή ύδατος από κάθε ποταμό της Βόρειας Αμερικής που εισέρχεται στον Ειρηνικό (τριακοστός έβδομος στον κόσμο). [4]
Ο Κολούμπια και οι παραπόταμοί του υπήρξαν σημεία αναφοράς για τον πολιτισμό και την οικονομία της ευρύτερης περιοχής για χιλιάδες χρόνια. Χρησιμοποιούνται για μεταφορές από την αρχαιότητα, συνδέοντας τις πολλές πολιτιστικές ομάδες που ζουν εκεί. Το ποτάμιο σύστημα φιλοξενεί πολλά είδη ανάδρομων ψαριών, τα οποία μεταναστεύουν μεταξύ των ενδιαιτημάτων του γλυκού νερού και των αλμυρών νερών του Ειρηνικού Ωκεανού. Αυτά τα ψάρια -ειδικά ο σολομός- αποτελούσαν τον πυρήνα της επιβίωσης για τους αυτόχθονες λαούς.
Η πρώτη τεκμηριωμένη ευρωπαϊκή επίσκεψη στον Κολούμπια καταγράφηκε το 1775, όταν ο Βάσκος Bruno de Heceta αντίκρισε τις εκβολές του ποταμού. Στα τέλη του 18ου αιώνα, ένα ιδιωτικό αμερικανικό πλοίο έγινε το πρώτο σκάφος -μη αυτόχθονων λαών- που εισήλθε στον ποταμό: το 1792 ο Ουίλιαμ Μπρόουτον (William Robert Broughton) του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού πέρασε από την Οροσειρά της Ακτής του Όρεγκον (Oregon Coast Range) στην Kοιλάδα Ουίλεμιτ (Willamette Valley). Στις επόμενες δεκαετίες, οι εταιρείες εμπορίας γούνας χρησιμοποίησαν τον Κολούμπια ως βασική οδό μεταφοράς. Παράλληλα, οι χερσαίοι εξερευνητές μπήκαν στην Κοιλάδα Ουίλεμιτ μέσω του γραφικού αλλά επικίνδυνου Φαραγγιού του ποταμού Κολούμπια (Columbia River Gorge) και οι πιονιέροι άρχισαν να εγκαθίστανται στην κοιλάδα σε αυξανόμενους αριθμούς. Τα ατμόπλοια κατά μήκος του ποταμού συνέδεσαν τις κοινότητες και διευκόλυναν το εμπόριο. Η άφιξη των σιδηροδρόμων στα τέλη του 19ου αιώνα, που πολλοί από αυτούς κινούνταν κατά μήκος του ποταμού, ήρθε να συμπλήρωσει αυτές τις επικοινωνίες.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, δημόσια και ιδιωτικά έργα ανέπτυξαν εκτενώς τον ποταμό. Για τη διευκόλυνση της ναυσιπλοΐας πλοίων και φορτηγίδων, έχουν κατασκευαστεί υδατοφράκτες (locks) κατά μήκος του κάτω ρου του Κολούμπια και των παραποτάμων του, ενώ η βυθοκόρηση έχει ανοίξει, συντηρήσει και διευρύνει τα κανάλια ναυτιλίας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, έχουν κατασκευαστεί φράγματα κατά μήκος του ποταμού για την παραγωγή ενέργειας, τη ναυσιπλοΐα, την άρδευση και τον έλεγχο των πλημμυρών. Τα 14 υδροηλεκτρικά φράγματα στο κύριο τμήμα του Κολούμπια και πολλά άλλα στους παραποτάμους του παράγουν περισσότερο από το 44% της συνολικής υδροηλεκτρικής παραγωγής των ΗΠΑ. Ωστόσο, παραγωγή πυρηνικής ενέργειας υπάρχει σε δύο τοποθεσίες κατά μήκος του ποταμού. Πλουτώνιο για πυρηνικά όπλα παράγεται για δεκαετίες στην τοποθεσία Χάνφορντ (Hanford), η οποία είναι τώρα η πιο μολυσμένη πυρηνική τοποθεσία στις ΗΠΑ. Αυτές οι εξελίξεις έχουν άσχημη επίδραση σε μεγάλο βαθμό στο περιβάλλον του ποταμού στη λεκάνη απορροής, μαζί με τη βιομηχανική ρύπανση και τα εμπόδια στη μετανάστευση των ψαριών.