Κλίμα της Ινδονησίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το κλίμα της Ινδονησίας είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου τροπικό. Το ομοιόμορφα ζεστά νερά που αποτελούν το 81% της έκτασης της Ινδονησίας εξασφαλίζει ότι οι θερμοκρασίες στη γη παραμένουν σχετικά σταθερές, με τις παράκτιες πεδιάδες να έχουν θερμοκρασία κατά μέσο όρο 28 °C, ενώ οι εσωτερικές και ορεινές περιοχές έχουν θερμοκρασία κατά μέσο όρο 26 °C και οι υψηλότερες ορεινές περιοχές έχουν 23 °C. Η θερμοκρασία ποικίλλει από εποχή σε εποχή, και η Ινδονησία έχει σχετικά μικρή μεταβολή στη διάρκεια των ωρών της ημέρας από τη μία εποχή στην επόμενη και η διαφορά μεταξύ της μεγαλύτερης και της μικρότερης μέρας του έτους είναι μόνο σαράντα οκτώ λεπτά. Αυτό επιτρέπει στις καλλιέργειες να αναπτυχθούν όλο το χρόνο.[1]
Η κύρια μεταβλητή του κλίματος της Ινδονησίας δεν είναι η θερμοκρασία ή η πίεση του αέρα, αλλά οι βροχοπτώσεις. Η σχετική υγρασία στη χώρα κυμαίνεται μεταξύ του 70 και του 90%. Οι άνεμοι είναι μέτριοι και γενικά προβλέψιμοι, ενώ οι μουσώνες συνήθως φυσάνε από τα νότια και ανατολικά τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο και από τα βορειοδυτικά το Δεκέμβριο μέχρι το Μάρτιο. Οι τυφώνες και μεγάλης κλίμακας καταιγίδες ενέχουν μικρό κίνδυνο για τους ναυτικούς στα Ινδονησιακά ύδατα. Ο μείζων κίνδυνος προέρχεται από τα ταχεία ρεύματα σε κανάλια, όπως τα στενά Λομπόκ και Σάπε.
Η Ινδονησία εμφανίζει ορισμένα κλίματα, ως επί το πλείστον τροπικού δάσος βροχών (με τις περισσότερες βροχοπτώσεις), ακολουθούμενη από το κλίμα τροπικό μουσώνων και τροπικής σαβάνας (με τις χαμηλότερες βροχοπτώσεις). Ωστόσο, ωκεάνια κλίματα και υποτροπικά κλίματα υψιπέδων βρίσκονται σε μια σειρά από περιοχές υψηλού υψομέτρου στην Ινδονησία, ως επί το πλείστον μεταξύ 1.500 και 3.500 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Περιοχές που βρίσκονται πάνω από αυτό το επίπεδο (κυρίως στα υψίπεδα της Παπούας) εμπίπτουν στην κατηγορία του κλίματος τούνδρας και την υποπολική ωκεανική κατηγορία.[2]