Θεωρία των Χρωμάτων
βιβλίο του Γιόχαν φον Γκαίτε / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Θεωρία των Χρωμάτων (γερμανικά: Zur Farbenlehre) είναι ένα βιβλίο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε σχετικά με τις απόψεις του ποιητή για τη φύση των χρωμάτων και για το πώς αυτά γίνονται αντιληπτά από τους ανθρώπους. Εκδόθηκε στα γερμανικά το 1810 και στα αγγλικά το 1840. [1] Το βιβλίο περιέχει λεπτομερείς περιγραφές φαινομένων όπως οι χρωματιστές σκιές, η διάθλαση και η χρωματική εκτροπή.
Το έργο προήλθε από την ενασχόληση του Γκαίτε με τη ζωγραφική και άσκησε επιρροή κυρίως στις τέχνες (όπως στους: Φίλιπ Όττο Ρούνγκε, Ουίλλιαμ Τέρνερ, Προραφαηλίτες, Χίλμα οφ Κλιντ, Βασίλι Καντίνσκι).
Αν και το έργο του Γκαίτε απορρίφθηκε από ορισμένους φυσικούς, αρκετοί φιλόσοφοι και φυσικοί έχουν ασχοληθεί με αυτό, συμπεριλαμβανομένων των Τόμας Γιόχαν Ζιίμπεκ, Άρτουρ Σοπενχάουερ (βλ.: Περί Οράσεως και Χρωμάτων), Χέρμαν φον Χέλμχολτς, Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Κουρτ Γκέντελ και Μίτσελ Φάιγκενμπαουμ .
Το βιβλίο του Γκαίτε εμπεριέχει ένα κατάλογο για το πώς γίνεται αντιληπτό το χρώμα σε μια μεγάλη ποικιλία περιστάσεων και θεωρεί τις παρατηρήσεις του Ισαάκ Νεύτωνα ως ειδικές περιπτώσεις.[2] Σε αντίθεση με το Νεύτωνα, η ανησυχία του Γκαίτε δε περιστρεφόταν τόσο γύρω από την αναλυτική πραγμάτευση του χρώματος, όσο από τις ποιότητες του τρόπου με τον οποίο τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά. Οι φιλόσοφοι έχουν κατανοήσει τη διάκριση ανάμεσα στο οπτικό φάσμα, όπως παρατηρείται από τον Νεύτωνα, και στο φαινόμενο της ανθρώπινης αντίληψης των χρωμάτων, όπως παρουσιάζεται από τον Γκαίτε - ένα θέμα που αναλύθηκε εκτενώς από τον Βίτγκενσταϊν στα σχόλιά του για τη θεωρία του Γκαίτε στο Παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα.