Ηρώδεια Τετραρχία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ηρώδεια Τετραρχία διαμορφώθηκε μετά το θάνατο του Ηρώδη του Μεγάλου το 4 π.Χ., όταν το βασίλειό του διαιρέθηκε μεταξύ των γιων του, Ηρώδη Αρχέλαου, Ηρώδη Αντίπα και Φιλίππου, ενώ η αδελφή του Ηρώδη, Σαλώμη Α', κυβέρνησε για σύντομο χρονικό διάστημα την περιοχή της Ιαμνίας. Με την κατάλυση του Ηρώδη Αρχέλαου το 6 μ.Χ., τα εδάφη του (Ιουδαία, Σαμάρεια και Ιδουμαία) μετατράπηκαν στη ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας[1].
Με το θάνατο της Σαλώμης το 10 μ.Χ., η επικράτειά της ενσωματώθηκε επίσης στην επαρχία. Ωστόσο, άλλα τμήματα της Ηρωδικής Τετραρχίας συνέχισαν να λειτουργούν υπό την Ηρωδιανή Δυναστεία. Έτσι, ο Φίλιππος ο Τετράρχης κυβέρνησε τη Βαταναία και την Τραχωνίτιδα, καθώς και την Αουρανίτιδα μέχρι το 34 μ.Χ. (ο τομέας του αργότερα ενσωματώθηκε στην επαρχία της Συρίας), ενώ ο Ηρώδης Αντίπας κυβέρνησε τη Γαλιλαία και την Περαία έως το 39 μ.Χ. Ο τελευταίος αξιοσημείωτος κυβερνήτης της δυναστείας με κάποιο επίπεδο ανεξαρτησίας ήταν ο Ηρώδης Αγρίππας Α', ο οποίος είχε ακόμη και την επαρχία της Ιουδαίας, αν και με το θάνατό του το 44 μ.Χ., το επαρχιακό καθεστώς της Ιουδαίας αποκαταστάθηκε για πάντα.
Μεταγενέστεροι Ηρωδιανοί, συμπεριλαμβανομένου του Ηρώδη της Χαλκίδας, του Αριστοβούλου της Χαλκίδας και του Ηρώδη Αγρίππα Β΄, που ήταν κι ο τελευταίος της δυναστείας, είχαν το δικαίωμα να κυβερνήσουν το Βασίλειο της Χαλκίδας, ένα ρωμαϊκό υποτελές κράτος. Ο Αγρίππας Β' πέθανε άτεκνος και έτσι η Χαλκίδα ενσωματώθηκε στην επαρχία της Συρίας.