Ηρακλής Β΄ της Γεωργίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ηράκλειος Β΄ (γεωργιανά: ერეკლე II), επίσης γνωστός ως Ερέκλε (Ηρακλής) Β΄ και Ο Μικρός Καχετιανός [3] (γεωργιανά: პატარა კახი [pʼɑtʼɑɾɑ kʼɑχi]), (7 Νοεμβρίου 1720 ή 7 Οκτωβρίου 1721 [σύμφωνα με τον Κύριλ Τουμάνοφ ] – 11 Ιανουαρίου 1798), ήταν Γεωργιανός μονάρχης τού Οίκου των Βαγρατιδών της Γεωργίας (Μπαγκρατιόνι), που βασίλευσε ως βασιλιάς τού Kαχέτι από το 1744 έως 1762, και τού Κάρτλι και του Καχέτι από το 1762 έως το 1798. Στις σύγχρονες περσικές πηγές αναφέρεται ως Ερεκλή Χαν (ارکلی خان), ενώ οι Ρώσοι τον γνώριζαν ως Irakly (Ираклий). Το όνομά του μεταγράφεται συχνά σε λατινοποιημένη μορφή ως Heraclius (Ηράκλειος)· και τα δύο ονόματα Herekle και Ιrakly είναι γεωργιανές εκδοχές τού ελληνικού ονόματος Ηρακλής.[4]
Από την παραχώρηση τού βασιλείου τού Καχέτι από τον άρχοντά του Nάντερ σαχ το 1744 ως ανταμοιβή για την πίστη του,[5] μέχρι να γίνει ο προτελευταίος βασιλιάς των ενωμένων βασιλείων του Kαχέτι και του Kάρτλι στην ανατολική Γεωργία, η βασιλεία του θεωρείται ως το κύκνειο άσμα της γεωργιανής μοναρχίας.[6] Βοηθούμενος από τις προσωπικές του ικανότητες και την αναταραχή στην Περσική αυτοκρατορία των Κατζάρ, ο Ηράκλειος καθιερώθηκε ως de facto αυτόνομος ηγεμόνας. Ενοποίησε πολιτικά την ανατολική Γεωργία για πρώτη φορά μετά από τρεις αιώνες [7] και προσπάθησε να εκσυγχρονίσει τη διακυβέρνηση, την οικονομία και τον στρατό. Συντετριμμένος από τις εσωτερικές και εξωτερικές απειλές για την επισφαλή ανεξαρτησία της Γεωργίας και την προσωρινή ηγεμονία της στην ανατολική Υπερκαυκασία, έθεσε το βασίλειό του υπό την επίσημη ρωσική προστασία το 1783, αλλά η κίνηση δεν εμπόδισε τη Γεωργία να καταστραφεί από την περσική εισβολή το 1795. Ο Ηράκλειος απεβίωσε το 1798, αφήνοντας τον θρόνο στον ετοιμοθάνατο διάδοχό του, Γεώργιο ΙΒ΄.