Ζώνη του θανάτου
υψόμετρο / From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην ορειβασία, η ζώνη του θανάτου (αγγλ. Death zone) είναι το υψόμετρο εκείνο, πάνω από το οποίο, η πίεση του οξυγόνου στον ατμοσφαιρικό αέρα είναι τόσο χαμηλή, ώστε είναι αδύνατο για τον άνθρωπο να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η παραμονή εντός της ζώνης θανάτου οδηγεί σε βέβαιο θάνατο, συνήθως εντός λίγων ωρών. Το υψόμετρο των 8.000 μέτρων, με πίεση οξυγόνου μικρότερη από τα 356 mbar, θεωρείται ως η έναρξη της ζώνης θανάτου. [1]
Η έννοια της ζώνης αυτής θεσπίστηκε αρχικά από τον Ελβετό γιατρό Edouard Wyss-Dunant το 1953, την οποία και ονόμασε αρχικά, θανατηφόρος ζώνη.[2]
Όλες οι κορυφές πάνω από υψόμετρο 8.000 μ -συνολικά 14 κορυφές- μεταξύ των υψηλότερων οροσειρών, περικλείονται εντός της ζώνης του θανάτου στα Ιμαλάια όρη και τα όρη Καρακορούμ στην Ασία. Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι θάνατοι, ή θανατηφόρα ατυχήματα ορειβατών έχουν γίνει μέσα στη Ζώνη του θανάτου, είτε από απώλεια αισθήσεων, είτε από λανθασμένες αποφάσεις κατά την αναρρίχηση εντός της ζώνης, είτε από απώλεια δυνάμεων που οδήγησαν σε ατυχήματα.
Οι ορειβάτες πρέπει να έχουν συμπληρωματικό οξυγόνο μαζί τους (βλ. φιάλες οξυγόνου), διότι η επιβίωση εντός της ζώνης είναι δύσκολη αν όχι αδύνατη και εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τη ζωή τους.[3][4][5]