Ζακ ντε Μολαί
Μεγάλος Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ζακ ντε Μολαί (Jacques de Molay, εξελληνισμένα: Ιάκωβος ντε Μολέ, μεταξύ 1244 και 1249[1] - 18 Μαρτίου 1314) ήταν ο τελευταίος Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού, διοικώντας το Τάγμα από τις 20 Απριλίου του 1292 έως τη διάλυσή του από τον Πάπα Κλήμη Ε' το 1307. Αν και σχετικά λίγα είναι γνωστά για την πραγματική του ζωή και τα κατορθώματα του πριν απ' τα τελευταία του χρόνια, θεωρείται ο πιο διάσημος Ιππότης του Ναού, μαζί με τον ιδρυτή του Τάγματος και πρώτο Μέγα Μάγιστρο Ούγο ντε Παιν. Στόχος του ντε Μολέ ήταν να μεταρρυθμίσει το Τάγμα, και να το προσαρμόσει στην κατάσταση που επικρατούσε στους Αγίους Τόπους κατά την παρακμή των Σταυροφοριών. Καθώς ο ενθουσιασμός της Ευρώπης για τις Σταυροφορίες έφθινε, ο Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας, βαθύτατα χρεωμένος απέναντι στους Ναΐτες, διέταξε το 1307 τη σύλληψη και το βασανισμό του ντε Μολέ και άλλων Γάλλων ιπποτών ώστε να αποσπάσει ψευδείς ομολογίες. Όταν αργότερα ο ντε Μολέ απέσυρε την κατάθεσή του, ο Φίλιππος διέταξε το θάνατό του στην πυρά σ' ένα νησί του Σηκουάνα, τον Μάρτιο του 1314.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ζακ ντε Μολαί | |
---|---|
Γέννηση | 1244 Μολαί, Βασίλειο της Γαλλίας |
Θάνατος | 18 Μαρτίου 1314 (70 ετών) Παρίσι, Γαλλία |
Εν ενεργεία | 1265 - 1314 |
Βαθμός | Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού (1292 - 1307) Προκάτοχος: Τιμπώ Γκοντέν Μονάρχης: Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας |
Μάχες/πόλεμοι | Μάχη του Αρουάντ |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |