Επανάσταση των Φιλιππίνων του 1986
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Επανάσταση της Λαϊκής Δύναμης[1][2][3] ήταν μια ειρηνική επανάσταση που συνέβη στις Φιλιππίνες, από τις 22 έως 25 Φεβρουαρίου του 1986 και ανέτρεψε τον επί χρόνια δικτάτορα Φερδινάντο Μάρκος. Οι διαδηλώσεις ξέσπασαν μετά τις πρόωρες προεδρικές εκλογές του 1986, στις οποίες ο Μάρκος αυτοανακηρήχθηκε νικητής, παρόλες τις κατηγορίες για μαζική εκλογική νοθεία. Οι διαδηλώσεις οδήγησαν στο τέλος της δικτατορίας του Φερδινάντο Μάρκος και στην αποκατάσταση της δημοκρατίας στις Φιλιππίνες, με πρώτη πρόεδρο την Κορασόν Ακίνο.
Επανάσταση της Λαϊκής Δύναμης | |||||
---|---|---|---|---|---|
Η Κορασόν Ακίνο κατά την ορκωμοσία της στις 25 Φεβρουαρίου 1986 | |||||
Ημερομηνία | 22 με 25 Φεβρουαρίου 1986 | ||||
Τόπος | Φιλιππίνες, κυρίως στην Λεωφόρο Επιφάνιο ντε λος Σαντος (EDSA), στην Μανίλα | ||||
Αίτια |
| ||||
Μέθοδοι | Ειρηνικές διαδηλώσεις, πολιτική ανυπακοή | ||||
Αποτέλεσμα | Νίκη των διαδηλωτών
| ||||
Εμπλεκόμενες πλευρές | |||||
| |||||
Ηγετικά πρόσωπα | |||||
Αριθμός | |||||
| |||||
Σχετικά πολυμέσα | |||||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του, ο Φερδινάντο Μάρκος είχε φιμώσει κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή και είχε διώξει μέχρις εσχάτων τους πολιτικούς του αντιπάλους, με αποκορύφωνα την δολοφονία του ηγέτη της αντιπολίτευσης Μπενίνιο «Νίνοϊ» Ακίνο,[4] τον Αύγουστο του 1983 κατά την επιστροφή του στις Φιλιππίνες από την εξορία. Κατά συνέπεια, η επανάσταση θεωρήθηκε ευρέως ως μια νίκη του λαού ενάντια στον ολοκληρωτισμό, ενώ έγινε πρωτοσέλιδο στις διεθνείς ειδήσεις ως «η επανάσταση που εξέπληξε τον κόσμο».[5]
Η πλειονότητα των διαδηλώσεων συνέβησαν στην Λεωφόρο Επιφάνιο ντε λος Σάντος (Αγγλικά: Epifanio de los Santos Avenue), ευρύτερα γνωστή με το ακρωνύμιο EDSA, στην Μανίλα, από τις 22 έως τις 25 Φεβρουαρίου 1986. Για αυτόν το λόγο το κίνημα αυτό είναι πολύ γνωστό και με την ονομασία «Επανάσταση EDSA».[6] Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν πάνω από δύο εκατομμύρια Φιλιππινέζοι πολίτες, ενώ παράλληλα ενεπλάκησαν διάφορες πολιτικές, στρατιωτικές και θρησκευτικές ομάδες. Οι διαδηλώσεις ανάγκασαν τον Φερδινάντο Μάρκος και την οικογένειά του να εγκαταλείψουν τις Φιλιππίνες, με τη βοήθεια της κυβέρνησης των ΗΠΑ, και να αυτοεξοριστούν για τα επόμενα χρόνια στην Χαβάη. Ο Φερδινάντο Μάρκος πέθανε στην εξορία το 1989, ενώ η οικογένειά του επέστρεψε στις Φιλιππίνες το 1991. Η Κορασόν Ακίνο, γυναίκα του δολοφονηθέντος ηγέτη της αντιπολίτευσης Νίνοϊ Ακίνο, ορκίστηκε ως η ενδέκατη πρόεδρος των Φιλιππίνων και η πρώτη πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας των Φιλιππίνων.[7]