Εξωσωματική εμπειρία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Μια εξωσωματική εμπειρία είναι μια εμπειρία που κλασικά περιλαμβάνει την αίσθηση της αιώρησης έξω από το σώμα και, σε κάποιες περιπτώσεις, το αίσθημα της αντίληψης του σώματος από ένα σημείο έξω το σώμα (αυτοσκόπηση).
Ο όρος εισήχθη το 1943 από τον George Tyrrell στο βιβλίο του Apparitions[1], και υιοθετήθηκε από μελετητές όπως η Celia Green[2] και ο Ρόμπερτ Μονρόε[3] σαν εναλλακτικός στους βασιζόμενους σε συστήματα πεποιθήσεων όρους όπως "αστρική προβολή" και "ταξίδι της ψυχής". Εξωσωματικές εμπειρίες μπορεί να προκληθούν μεταξύ άλλων από εγκεφαλικά τραύματα, αισθητηριακή στέρηση, επιθανάτιες εμπειρίες, διαχωριστικά[4] και ψυχεδελικά φάρμακα, αφυδάτωση, ύπνο, και ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου[5]. Μπορεί επίσης να προκληθεί εσκεμμένα από κάποιους[6]. Ένας στους δέκα ανθρώπους είχαν τουλάχιστον μία φορά ή και αρκετές εξωσωματικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια της ζωής τους[7][8].
Οι νευροεπιστήμονες και οι ψυχολόγοι θεωρούν την εξωσωματική εμπειρία αποσυνδετικές εμπειρίες που μπορούν να προκύψουν από διάφορους ψυχολογικούς και νευρολογικούς παράγοντες[6][9][10][11][12][13][14][15].