Γκέτο του Μπέντζιν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Γκέτο του Μπέντζιν (γίντις: בענדינער געטאָ, γερμανικά: Bendiner geto, πολωνικά: Getto będzińskie) ήταν γκέτο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που δημιουργήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία για τους Πολωνοεβραίους στο Μπέντζιν της κατεχόμενης νοτιοδυτικής Πολωνίας. Ο σχηματισμός της «εβραϊκής συνοικίας» διακηρύχθηκε από τις γερμανικές αρχές τον Ιούλιο του 1940. Πάνω από 20.000 εγχώριοι Εβραίοι από το Μπέντζιν, μαζί με επιπλέον 10.000 Εβραίους που εκδιώχθηκαν από γειτονικές κοινότητες, αναγκάστηκαν να επιβιώσουν εκεί μέχρι το τέλος της ιστορίας του Γκέτο κατά το Ολοκαύτωμα. Οι περισσότεροι από τους φτωχούς με την αναγκαία (για τους Ναζί) σωματική δύναμη αναγκάστηκαν να εργαστούν σε γερμανικά στρατιωτικά εργοστάσια πριν μεταφερθούν με τρένα του Ολοκαυτώματος στο κοντινό στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, όπου εξοντώθηκαν. Η τελευταία σημαντική απέλαση των κρατουμένων του γκέτο από την Σούτσσταφφελ - άνδρες, γυναίκες και παιδιά - μεταξύ 1 και 3 Αυγούστου 1943 σηματοδοτήθηκε από την εξέγερση του γκέτο από μέλη της Εβραϊκής Οργάνωσης Μάχης.
Γκέτο του Μπέντζιν | |
---|---|
Το Γκέτο του Μπέντζιν στο Ολοκαύτωμα, οδός Μοντζεγιόφσκα, 1942. | |
Η τοποθεσία του Μπέντζιν κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος στην Πολωνία. | |
Τοποθεσία | Μπέντζιν, Γερμανοκρατούμενη Πολωνία |
Κατατρεγμός | φυλάκιση, καταναγκαστική εργασία, λιμοκτονία |
Οργανισμοί | Σούτσσταφφελ (SS) |
Στρατόπεδο εξόντωσης | Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς |
Θύματα | 30.000 Πολωνοεβραίοι |
Το Γκέτο του Μπέντζιν αποτέλεσε ενιαία διοικητική μονάδα με το Γκέτο του Σοσνόβιετς στη γειτονική συνοικία Σροντούλα του Σοσνόβιετς,[1] επειδή και οι δύο πόλεις αποτελούν μέρος της ίδιας μητροπολιτικής περιοχής στο λεκανοπέδιο Ντονμπρόβα. Οι Εβραίοι και των δύο γκέτο μοιράστηκαν τον λαχανόκηπο «Farma» που διατέθηκε για τη σιωνιστική νεολαία από τη Γιούντενρατ.[2]