Γιούζεφ Πονιατόφσκι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πρίγκιπας Γιούζεφ Αντόνι Πονιατόφσκι (πολωνικά: Józef Antoni Poniatowski) (7 Μαΐου 1763 - 19 Οκτωβρίου 1813) ήταν Πολωνός στρατηγός, υπουργός πολέμου και αρχηγός στρατού, ο οποίος έγινε Στρατάρχης της Γαλλικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων.[11]
Ήταν ανιψιός του Βασιλιά Στανίσουαφ Αύγουστου Πονιατόφσκι (1764-1795 ) και ξεκίνησε τη στρατιωτική του καριέρα το 1780 στον Αυστριακό Στρατό, όπου έφτασε στον βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1789, αφού έφυγε από την αυστριακή θητεία, προσχώρησε στον Πολωνικό Στρατό κατόπιν αιτήματος του θείου του. Ο Πονιατόφσκι, που τότε βρισκόταν στο βαθμό του Αρχιστρατηγού και διοικητή των Βασιλικών Φρουρών, έλαβε μέρος στον Πόλεμο Πολωνίας-Ρωσίας του 1792, οδηγώντας τις δυνάμεις του στέμματος στη νικηφόρα Μάχη του Ζιελέντσε. Μετά την υποστήριξη του βασιλιά για τη Συνομοσπονδία της Ταργκοβίτσα του 1792, ο Πονιατόφσκι αισθάνθηκε υποχρεωμένος να παραιτηθεί. Το 1794 συμμετείχε στην Εξέγερση του Κοστσιούσκο και ανέλαβε την υπεράσπιση της Βαρσοβίας - για την οποία οι ρωσικές αρχές τον εξόρισαν στη συνέχεια μέχρι το 1798.
Το 1807, μετά την ίδρυση του Δουκάτου της Βαρσοβίας από το Ναπολέοντα Βοναπάρτη, Πονιατόφσκι διορίστηκε υπουργός πολέμου. Διοίκησε έναν στρατό 16.000 ατόμων κατά τη διάρκεια του Αυστροπολωνικού Πολέμου (Απρίλιος έως Οκτώβριος 1809) και πέτυχε τακτική επιτυχία έναντι μιας μεγαλύτερης και πιο έμπειρης αυστριακής δύναμης στη Μάχη του Ράσιν. Ακολούθησε μια πολωνική προέλαση στο έδαφος της Γαλικίας. Η σύγκρουση τελείωσε με μια πολωνική νίκη, η οποία επέτρεψε στο Δουκάτο να ανακτήσει μερικά από τα εδάφη που χάθηκαν στους διαμελισμούς της Πολωνίας.
Ένας ένθερμος σύμμαχος και υποστηρικτής του Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας, ο Πονιατόφσκι συμμετείχε εθελοντικά στη γαλλική εισβολή στη Ρωσία του 1812. Οι τραυματισμοί του κατά τη διάρκεια της μάχης για τη Μόσχα τον ανάγκασαν τελικά να επιστρέψει στη Βαρσοβία, όπου εργάστηκε για την ανοικοδόμηση των πολωνικών δυνάμεων που είχαν σκοπό να πολεμήσουν στη Γερμανία. Καλύπτοντας την υποχώρηση του γαλλικού στρατού αφού ο Ναπολέων έχασε τη «Μάχη των Εθνών» στη Λειψία (1813), ο Πονιατόφσκι τραυματίστηκε επανειλημμένα και πνίγηκε στον ποταμό Έλστερ.