Γερμανός Αυτοκράτορας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ως Γερμανός Αυτοκράτορας (γερμανικά: Deutscher Kaiser) οριζόταν ο επίσημος τίτλος του αρχηγού του κράτους και κληρονομικού ηγεμόνα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν ένας ειδικά επιλεγμένος όρος, που εισήχθη με το Σύνταγμα της 1ης Ιανουαρίου 1871 και διήρκεσε μέχρι την επίσημη παραίτηση του Γουλιέλμου Β΄ στις 9 Νοεμβρίου 1918. Μετά την γερμανική εξέγερση του 1918, αρχηγός του γερμανικού κράτους έγινε ο Πρόεδρος του Ράιχ (Reichspräsident), με πρώτο Πρόεδρο τον Φρίντριχ Έμπερτ.[1][2]
Γρήγορες Πληροφορίες Γερμανός Αυτοκράτορας, Στοιχεία ...
Γερμανός Αυτοκράτορας | |
---|---|
Deutscher Kaiser | |
Αυτοκρατορική | |
Στοιχεία | |
Πρώτος μονάρχης | Γουλιέλμος Α΄ |
Τελευταίος μονάρχης | Γουλιέλμος Β΄ |
Δημιουργία | 1 Ιανουαρίου 1871 |
Κατάργηση | 28 Νοεμβρίου 1918 |
Κατοικία | Ανάκτορα του Βερολίνου |
Διορίζων | Κληρονομική διαδοχή |
Διεκδικητής | Γεώργιος Φρειδερίκος της Πρωσίας |
Κλείσιμο
Τον τίτλο του Γερμανού Αυτοκράτορα χρησιμοποιούσε σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά τον 16ο αιώνα, ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[3][4]