Βυζαντινο-Σελτζουκικοί Πόλεμοι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Βυζαντινο-Σελτζουκικοί πόλεμοι ήταν μ;iα σειρά αποφασιστικών μαχών, που μετέφεραν την ισορροπία δυνάμεων στη Μικρά Ασία και τη Συρία από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στους Σελτζούκους. Κατευθυνόμενοι από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας οι Σελτζούκοι επαναλάμβαναν τακτικές, που είχαν εφαρμοστεί από τους Ούννους εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα εναντίον ενός παρόμοιου Ρωμαίου αντιπάλου, αλλά τώρα τις συνδύαζαν με τον νεόκοπο ισλαμικό ζήλο. Με πολλούς τρόπους, οι Σελτζούκοι επανέλαβαν τις κατακτήσεις των μουσουλμάνων στους Βυζαντινο-Αραβικούς πολέμους που είχαν ξεκινήσει οι Ρασιντούν (=πρώτοι) χαλίφες, οι Ομμεϋάδες και οι Αββασίδες χαλίφες στην Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία. [1]
Η Μάχη του Μαντζικέρτ του 1071 θεωρείται ευρέως ως το σημείο καμπής ενάντια στους Βυζαντινούς στον πόλεμο τους εναντίον των Τούρκων. Ωστόσο, ο Βυζαντινός στρατός ήταν αμφιβόλου ποιότητας πριν από το 1071 με τακτικές τουρκικές επιδρομές να υπερκερνούν το παρωχημένο σύστημα Θεμάτων. Ακόμα και μετά το Μαντζικέρτ, η Βυζαντινή κυριαρχία στη Μικρά Ασία δεν έπαυσε, ούτε έγιναν βαριές παραχωρήσεις από τους Τούρκους στους αντιπάλους τους -χρειάστηκαν άλλα 20 χρόνια πριν οι Τούρκοι ελέγξουν ολόκληρη τη χερσόνησο της Ανατολίας και όχι για πολύ. [2]
Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Σελτζούκοι Τούρκοι και οι σύμμαχοί τους επιτέθηκαν στο Φατιμιδικό Χαλιφάτο της Αιγύπτου, καταλαμβάνοντας την Ιερουσαλήμ και καταλύοντας το κάλεσμα για την Α΄ Σταυροφορία. Η βοήθεια των Σταυροφόρων στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία συνδυάστηκε με προδοσία και λεηλασίες από μέρους των Λατίνων, αν και σημειώθηκαν σημαντικά κέρδη για τους Βυζαντινούς στην Α΄ Σταυροφορία. Μέσα σε εκατό χρόνια από το Μαντζικέρτ, οι Κομνηνοί είχαν διώξει με επιτυχία τους Τούρκους από τις ακτές της Μικράς Ασίας και είχαν επεκτείνει την επιρροή τους μέχρι την Παλαιστίνη και ακόμη και την Αίγυπτο. Αργότερα, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να λάβουν άλλη βοήθεια και η Δ΄ Σταυροφορία οδήγησε ακόμη και στην άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204. Πριν τελειώσει η σύγκρουση, οι Σελτζούκοι κατάφεραν να πάρουν περισσότερο έδαφος από την αποδυναμωμένη Αυτοκρατορία της Νίκαιας έως ότου το ίδιο το σουλτανάτο καταληφθεί από τους Μογγόλους, οδηγώντας στην άνοδο των γαζήδων και τους τελικούς Βυζαντινο-Οθωμανικούς πολέμους. [3]