Βιταλιανός (ύπατος)
Βυζαντινός στρατηγός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βιταλιανός, λατιν.: Vitalianus, (απεβ. το 520) ήταν στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Καταγόμενος από τη Μοισία στα βόρεια Βαλκάνια, και πιθανώς μικτής ρωμαϊκής και γοτθικής ή σκυθικής βαρβαρικής καταγωγής, ακολούθησε τον πατέρα του στον αυτοκρατορικό στρατό και το 513 είχε γίνει ανώτερος διοικητής στη Θράκη.
Βιταλιανός (ύπατος) | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 5ος αιώνας Ζάλδαπα |
Θάνατος | Ιουλίου 520 Κωνσταντινούπολη |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Βούζης Κούτζης Βενίλος |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός |
δεδομένα |
Εκείνο το έτος επαναστάτησε εναντίον τού Αυτοκράτορα Αναστάσιου Α' (βασ. 491–518), του οποίου η δημοσιονομική αυστηρότητα και η προώθηση του Μιαφυσιτισμού ήταν ευρέως αντιδημοφιλής, και επέτρεψε στον Βιταλιανό να κερδίσει γρήγορα μεγάλα τμήματα τού στρατού και τού λαού της Θράκης για την υπόθεσή του. Αφού σημείωσε μία σειρά από νίκες επί των πιστών στρατών, ο Βιταλιανός ήρθε να απειλήσει την ίδια την Κωνσταντινούπολη και ανάγκασε τον Αναστάσιο Α΄ να αποκηρύξει επίσημα την υιοθέτηση του Μιαφυσιτισμού το καλοκαίρι του 515. Αμέσως μετά, ωστόσο, καθώς ο Αναστάσιος Α΄ δεν τήρησε ορισμένους από τους όρους της συμφωνίας, ο Βιταλιανός βάδισε στην Κωνσταντινούπολη, μόνο για να ηττηθεί αποφασιστικά από τον ναύαρχο του Αναστάσιου, τον Μαρίνο.
Ο Βιταλιανός κατέφυγε στην πατρίδα του Θράκη και παρέμεινε κρυμμένος μέχρι το τέλος τού Αναστασίου Α΄ το 518. Ως ένθερμος υποστηρικτής της ορθοδοξίας των δογμάτων της Οικουμενικής Συνόδου στη Χαλκηδόνα, έλαβε χάρη από τον νέο Αυτοκράτορα Ιουστίνο Α' (βασ. 518–527) και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις με τον πάπα για τον τερματισμό του Ακακινού Σχίσματος. Ονομάστηκε ύπατος για το έτος 520, αλλά δολοφονήθηκε λίγο αργότερα, πιθανώς κατόπιν εντολής τού ανιψιού τού Ιουστίνου Α΄, και διαδόχου, Ιουστινιανού Α΄ (βασ. 527–565), ο οποίος είδε σε αυτόν έναν πιθανό αντίπαλο για τον θρόνο. Οι γιοι του έγιναν επίσης στρατηγοί στον ανατολικό ρωμαϊκό στρατό.