Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ (Baudouin Ier de Jerusalem, γύρω στο 1060 - 2 Απριλίου 1118) από τον Οίκο της Φλάνδρας ήταν ένας από τους αρχηγούς της Α΄ Σταυροφορίας και πρώτος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1100 - 1118). Ήταν ο τρίτος και μικρότερος γιος του Ευστάθιου Β΄ της Βουλώνης και της Ίδας της Λωρραίνης.[7][8] Τα μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν ο Ευστάθιος Γ΄ της Βουλώνης και ο Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν. Ο Βαλδουίνος, σαν μικρότερος γιος, προοριζόταν για εκκλησιαστική σταδιοδρομία.[9][10] Εγκατέλειψε την εκκλησία, όταν νυμφεύτηκε τη Νορμανδή ευγενή Γκολντεχίλδη του Τόσνι και δέχτηκε την κομητεία του Βερντέν (1096). Συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία με τον αδελφό του Γοδεφρείδο του Μπουγιόν και έγινε κορυφαίος πολέμαρχους.
Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1058 Κάτω Λωρραίνη |
Θάνατος | 2 Απριλίου 1118[1][2][3] Αρίς |
Αιτία θανάτου | τροφική δηλητηρίαση |
Τόπος ταφής | Ναός της Αναστάσεως |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιερουσαλήμ |
Θρησκεία | Καθολικισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Godehild[4][5] Άρντα της Αρμενίας[4] Αδελαΐδα ντελ Βάστο[4] |
Γονείς | Ευστάθιος Β΄ της Βουλώνης[4][6] και Ίδα της Λωρραίνης[4][6] |
Αδέλφια | Ida of Boulogne[4] Γοδεφρείδος του Μπουγιόν[4] Ευστάθιος Γ΄ της Βουλώνης[4] |
Οικογένεια | Οίκος της Βουλώνης |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Σταυροφορία |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλέας της Ιερουσαλήμ (1100–1118)[4] Count of Edessa (1098–1100) |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Βαλδουίνος συμμετείχε το φθινόπωρο του 1097 σε εκστρατεία στην Κιλικία με τον Νορμανδό πρίγκιπα Ταγκρέδο, που προσπάθησε να καταλάβει την Ταρσό, αλλά ο Βαλδουίνος αντέδρασε με αποτέλεσμα να συγκρουστούν. Ο Θεόδωρος Χετάμης προσκάλεσε τον Βαλδουίνο στην Έδεσσα για να πολεμήσει εναντίον των Σελτζούκων, εκμεταλλεύτηκε μία εξέγερση εναντίον του Χετάμη, για να καταλάβει την πόλη και να ιδρύσει το πρώτο Σταυροφορικό κράτος (10 Μαρτίου 1098). Ο χήρος Βαλδουίνος, για να ενισχύσει τη θέση του, νυμφεύτηκε την κόρη Αρμένιου βασιλιά και εξόπλισε με τρόφιμα τους Σταυροφόρους στην πολιορκία της Αντιόχειας. Ο Βαλδουίνος υπερασπίστηκε τρεις εβδομάδες την Έδεσσα από τον κυβερνήτη τής Μοσούλης Κερμπογκά, δεν έφτασε στην Αντιόχεια πριν την κυριεύσουν οι Σταυροφόροι. Όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Γοδεφρείδος, που οι Σταυροφόροι εξέλεξαν κυβερνήτη τους μετά την άλωση των Ιεροσολύμων, πέθανε (1100), ο Λατίνος πατριάρχης Δαγοβέρτος και ο Ταγκρέδος έδωσαν το στέμμα στον θείο τού Ταγκρέδου Βοημούνδο Α΄ της Αντιόχειας. Οι οπαδοί του Γοδεφρείδου εξεγέρθηκαν, και ζήτησαν από τον Βαλδουίνο να διεκδικήσει το στέμμα σαν κληρονόμος του αδελφού του, όταν ένας Μουσουλμάνος κυβερνήτης αιχμαλώτισε τον Βοημούνδο· ο Βαλδουίνος βάδισε στα Ιεροσόλυμα με ελάχιστη αντίσταση. Ο πατριάρχης τον έστεψε βασιλιά της Ιερουσαλήμ στη Βηθλεέμ (25 Δεκεμβρίου 1100).
Ο Βαλδουίνος Α΄ κατέλαβε την Απολλωνία-Αρσούφ και την Καισάρεια (1101), την Άκρα (1104), τη Βηρυτό (1110) και τη Σιδώνα (1111) με τη βοήθεια του στόλου της Γένοβας και της Βενετίας, αλλά οι προσπάθειες να καταλάβει την Ασκελόν και την Τύρο απέτυχαν. Μετά την επιτυχία του στην τρίτη μάχη της Ράμλα (1105), οι Αιγύπτιοι δεν έκαναν νέες επιθέσεις στο βασίλειο των Ιεροσολύμων. Ο Βερτράνδος της Τουλούζης κατέλαβε την Τρίπολη με τη βοήθεια του Βαλδουίνου (1109). Ο Βαλδουίνος Α΄, ως ο πρώτος εστεμμένος μονάρχης στη Λατινική Ανατολή, ζήτησε υποταγή από τους Σταυροφόρους κυβερνήτες, έτσι ο Βερτράνδος και ο Βαλδουίνος Β΄ της Έδεσσας του ορκίστηκαν πίστη. Ο Ταγκρέδος που κυβερνούσε το Πριγκιπάτο της Αντιόχειας, υπάκουσε επίσης, και βοήθησε τον Βαλδουίνο, όταν ο διάδοχος τού Κερμπογκά έκανε επιθέσεις στην Έδεσσα και στην Αντιόχεια στις αρχές της δεκαετίας του 1110. Ανήγειρε πολλά φρούρια ανατολικά του ποταμού Ιορδάνη, για να ελέγξει τα καραβάνια που ταξίδευαν ανάμεσα στη Συρία και την Αίγυπτο· πέθανε σε μια εκστρατεία εναντίον της Αιγύπτου.