Βάινε Ααλτόνεν
Φινλανδός γλύπτης / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βάινε Ααλτόνεν (Wäinö Aaltonen, 1894-1966) ήταν σημαντικός φινλανδός γλύπτης.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Βάινε Ααλτόνεν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Wäinö Aaltonen (Φινλανδικά) |
Γέννηση | 8 Μαρτίου 1894[1][2][3] Καρινάινεν[4] ή Μαρτίλα[5] |
Θάνατος | 30 Μαΐου 1966[6][1][2] Ελσίνκι[7] |
Χώρα πολιτογράφησης | Φινλανδία[8] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Φινλανδικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Φινλανδικά |
Σπουδές | Σχεδιαστική Σχολή του Τούρκου Wäinö Aaltonen School |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ζωγράφος γλύπτης φωτογράφος[9] εικαστικός καλλιτέχνης[10][11][12] |
Αξιοσημείωτο έργο | Lily Kun ystävyyssuhteet solmitaan |
Περίοδος ακμής | 1916 |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Aino Pietiläinen (1920–1929) |
Τέκνα | Μάτι Ααλτόνεν Maija Aaltonen |
Συγγενείς | Aaro Hellaakoski (σύζυγος της αδελφής) |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Μετάλλιο Πρίγκηπα Ευγκέν (1947)[13] doctor honoris causa of the University of Helsinki (1950) επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Λουντ (1941) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Γεννήθηκε στη Μαρτίλα το 1894 και σπούδασε ζωγραφική στο Τουρκού. Ασχολήθηκε κυρίως με τη γλυπτική. Το έργο του είναι επηρεασμένο από τον κυβισμό με χαρακτηριστική μνημειακή διάθεση. Τα γλυπτά του της πρώτης περιόδου αποτελούν γυναικείες προτομές, γεμάτες λεπτό λυρισμό. Για πρώτη φορά εξέθεσε έργα του το 1916, και το 1925 επιβλήθηκε στη φιλανδική καλλιτεχνική ζωή με το νευρώδες άγαλμα του δρομέα Παάβο Νούρμι. Από τότε θεωρήθηκε ένας από τους πιο προικισμένους εκπροσώπους της σύγχρονης φιλανδικής τέχνης. Με το άγαλμα «Ειρήνη» έφτασε στο υψηλότερο σημείο της καλλιτεχνικής του ωριμότητας και τιμήθηκε γι' αυτό με το χρυσό μετάλλιο ειρήνης, το 1953. Στην κατοπινή εργασία του ανήκουν ένα ανάγλυφο για το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, οι προτομές του συνθέτη Σιμπέλιους και του ποιητή Ελακόσκι, καθώς και τα μνημεία του ποιητή Κίβι στο Τάμπερε και στο Ελσίνκι.