Αυτοκτονία με απαγχονισμό
μέθοδος αυτοκτονίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η αυτοκτονία με απαγχονισμό είναι ο σκόπιμος φόνος του εαυτού κάποιου (αυτοκτονία) μέσω ανάρτησης από ένα σημείο αγκύρωσης, όπως ένα δοκάρι ή άγκιστρο, με σχοινί ή κορδόνι ή με άλμα από ύψος με θηλιά γύρω από το λαιμό.
Ο απαγχονισμός θεωρείται συχνά ως μια απλή μέθοδος αυτοκτονίας που δεν απαιτεί περίπλοκες τεχνικές. Μια μελέτη ατόμων που αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν με απαγχονισμό και έζησαν, συνήθως υποδηλώνει ότι αυτή η αντίληψη μπορεί να μην είναι ακριβής.[1] Είναι μια από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μεθόδους αυτοκτονίας και έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας, που έχει υπολογιστεί σε ποσοστό τουλάχιστον 70%.[2] Τα απαιτούμενα υλικά είναι εύκολα διαθέσιμα, καθιστώντας μια δύσκολη μέθοδο πρόληψης.[2] Στη Διεθνή Στατιστική Ταξινόμηση Νοσημάτων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας, οι αυτοκτονίες με απαγχονισμό ταξινομούνται στον κωδικό Χ70: «Σκόπιμος αυτοτραυματισμός με απαγχονισμό, στραγγαλισμό και ασφυξία».[3]
Ο απαγχονισμός χωρίζεται σε απαγχονισμό με ανάρτηση και τον πολύ πιο σπάνιο απαγχονισμό με πτώση — το τελευταίο μπορεί να σκοτώσει με διάφορους τρόπους. Οι άνθρωποι που επιβιώνουν είτε επειδή σπάει ο λώρος ή το σημείο πρόσδεσής του, είτε επειδή ανακαλύπτονται και λύνονται, μπορεί να αντιμετωπίσουν μια σειρά από σοβαρούς τραυματισμούς, όπως εγκεφαλική υποξία (η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη εγκεφαλική βλάβη), κάταγμα λάρυγγα, κάταγμα αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, κάταγμα τραχείας, ρήξη του φάρυγγα και τραυματισμό της καρωτίδας. Ο Ρον Μ. Μπρόαυν γράφει ότι ο απαγχονισμός έχει μια «αρκετά αδιόρατη και περίπλοκη συμβολική ιστορία».[4] Υπάρχουν σχόλια για τον απαγχονισμό στην αρχαιότητα, και έχει διάφορες πολιτισμικές ερμηνείες. Σε όλη την ιστορία, πολλοί διάσημοι άνθρωποι έχουν πεθάνει λόγω αυτοκτονίας με απαγχονισμό.