Αριθμητικό ψηφίο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ένα αριθμητικό ψηφίο (ή απλώς ψηφίο) είναι ένα μεμονωμένο σύμβολο που χρησιμοποιείται μόνο του (όπως το "1") ή σε συνδυασμούς (όπως το "15"), για να αναπαραστήσει αριθμούς σε ένα θεσιακό σύστημα. Το όνομα "ψηφίο" προέρχεται από το γεγονός ότι τα δέκα ψηφία (στα λατινικά digiti που σημαίνει δάχτυλα)[1] των χεριών αντιστοιχούν στα δέκα σύμβολα του αριθμητικού συστήματος που χρησιμοποιούμε, δηλαδή του δεκαδικού (στα λατινικά decem που σημαίνει δέκα)[2] συστήματος.
Για ένα δεδομένο σύστημα αρίθμησης με ακέραια βάση, ο αριθμός των διαφορετικών ψηφίων που απαιτούνται δίνεται από την απόλυτη τιμή της βάσης. Για παράδειγμα, το δεκαδικό σύστημα (βάση 10) απαιτεί δέκα ψηφία (0 έως 9), ενώ το δυαδικό σύστημα (βάση 2) απαιτεί δύο ψηφία (0 και 1).