Αλβανία του Καυκάσου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αλβανία (λατινικά: Albānia, παλιά αρμενικά: Աղուանք (Ałuank, Αγκουάνκ), παρθικά: Αρντχάν, μεσαία περσικά: Αρράν, γεωργιανά: რანი, Ράνι, το ιθαγενές όνομα της περιοχής είναι άγνωστο[1][2]), συχνά αναφερόμενη ως Αλβανία του Καυκάσου για να ξεχωρίζει από το σύγχρονο κράτος, είναι εξώνυμο της ιστορικής περιοχής στην ανατολική Καυκασία, η οποία εκτεινόταν στη σημερινή επικράτεια του Αζερμπαϊτζάν (όπου βρίσκονταν και οι δύο πρωτεύουσές της) και εν μέρει στο νότιο Νταγκεστάν. Τους πρώτους αιώνες π.Χ. και μ.Χ. η έκταση ανάμεσα νότια του Μεγάλου Καυκάσου και του Ελάσσονα Καυκάσου χωριζόταν στη Κολχίδα στα δυτικά, την Ιβηρία του Καυκάσου στο κέντρο και την Αλβανία του Καυκάσου στα ανατολικά. Στα νοτιοδυτικά βρισκόταν η Αρμενία και στα νοτιοανατολικά η Ατροπατηνή.
Μετά την άνοδο της Παρθικής Αυτοκρατορίας, οι βασιλείς της Αλβανίας του Καυκάσου αντικαταστάθηκαν από τους Αρσακίδες και αργότερα, τον 5ο αιώνα μ.Χ., τους διαδέχθηκε μια άλλη Ιρανική βασιλική οικογένεια, οι Μιχρανίδες.