Αιγυπτιακή Επανάσταση του 2011
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αιγυπτιακή Επανάσταση του 2011, γνωστή στους Αιγύπτιους ως Επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου (αραβικά: ثورة 25 يناير) άρχισε στις 25 Ιανουαρίου 2011 και ήταν μέρος της Αραβικής Άνοιξης.
Αιγυπτιακή Επανάσταση του 2011 | |
---|---|
Τμήμα Αιγυπτιακής Κρίσης και Αραβικής Άνοιξης | |
Χάρτης της Αιγύπτου | |
Ημερομηνία | 25 Ιανουαρίου – 11 Φεβρουαρίου 2011 (2 εβδομάδες και 3 ημέρες) |
Τόπος | Αίγυπτος |
Αριθμός | |
2.000.000 στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου[1] διαδηλώσεις στην Αλεξάνδρεια και σε άλλες πόλεις | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Από τις 25 Ιανουαρίου ως και τις 11 Φεβρουαρίου του 2011, έγιναν σε πολλές πόλεις της Αιγύπτου διαδηλώσεις με κύριο αίτημα την παραίτηση του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ και συνθήματα κατά της φτώχειας, της διαφθοράς, της ακρίβειας, ειδικά στα τρόφιμα, της ανεργίας και της αστυνομικής βίας.[2]
Την πρώτη ημέρα των διαδηλώσεων (25η Ιανουαρίου), που ονομάστηκε από τους οργανωτές «Ημέρα Οργής», σε συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία, σκοτώθηκαν, ένας αστυνομικός στο Κάιρο και δύο διαδηλωτές στο Σουέζ.
Τις επόμενες ημέρες οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν μετά την προσευχή της Παρασκευής 28 Ιανουαρίου οπότε χιλιάδες άνθρωποι συγκρούστηκαν με την αστυνομία, που χρησιμοποίησε και πλαστικές σφαίρες. Ο Αιγύπτιος πρόεδρος διέταξε να βγει στους δρόμους ο στρατός και ανακοίνωσε απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 18:00 μέχρι τις 07:00 τοπική ώρα, οι διαδηλωτές όμως αψήφησαν την απαγόρευση. Σύμφωνα με διεθνή δίκτυα το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου οι νεκροί στην Αίγυπτο είχαν φτάσει τους 74 ενώ οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 2000[3]. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη (στις 6 Φεβρουαρίου 2011) οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 300 ενώ οι επίσημες Αιγυπτιακές πηγές αναφέρουν ότι οι νεκροί είναι 11.[4]
Πηγή έμπνευσης για τους διαδηλωτές αποτέλεσαν τα γεγονότα στην Τυνησία που οδήγησαν στην παραίτηση του προέδρου, Μπεν Άλι, και την αποχώρηση του από τη χώρα (Εξέγερση στην Τυνησία).
Την 1η Φεβρουαρίου 2011, ο πρόεδρος Μουμπάρακ ανακοίνωσε ότι δεν θα έθετε ξανά υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές. Οι διαδηλωτές απέρριψαν την πρότασή του για να παραμείνει ο ίδιος στην εξουσία μέχρι τις επόμενες εκλογές και απείλησαν με την εκδίωξή του.[5] Την ίδια ημέρα έγινε πορεία περισσότερων από 1 εκατ. διαδηλωτών στην κεντρική πλατεία Ταχρίρ, στο Κάιρο.
Στις 2 Φεβρουαρίου, οπαδοί του Μουμπάρακ, μεταξύ των οποίων σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες ήταν και άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας με πολιτικά, καθώς και απλοί πολίτες που απειλήθηκαν ή δωροδοκήθηκαν για να πάρουν μέρος στη συγκέντρωση των οπαδών του Αιγύπτιου Προέδρου, επιτέθηκαν με σπαθιά, μαχαίρια και μπαστούνια κατά των διαδηλωτών που βρισκόταν στην πλατεία Ταχρίρ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πέντε άνθρωποι και να τραυματιστούν εκατοντάδες άλλοι. Μεταξύ των τραυματιών υπάρχουν και ξένοι δημοσιογράφοι.
Οι διαδηλωτές έδωσαν στον Μουμπάρακ τελευταία διορία για να αποχωρήσει από την εξουσία την 4 Φεβρουαρίου, στην οποία δόθηκε η ονομασία «Παρασκευή της Αναχώρησης» (Friday of Departure), όποτε έγινε μεγάλη διαδήλωση μπροστά από το προεδρικό Μέγαρο.
Στις 11 Φεβρουαρίου, ο Αντιπρόεδρος Ομάρ Σουλεϊμάν ανακοίνωσε την παραίτηση του Μουμπάρακ και την ανάληψη της εξουσίας από το Ανώτατο Συμβούλιο των ενόπλων δυνάμεων. Ο Χόσνι Μουμπάρακ φαίνεται να έφυγε από το Κάιρο και να πήγε στη θερινή του κατοικία στο θέρετρο Σαρμ ελ Σέιχ (Sharm el-Sheikh) στην Ερυθρά Θάλασσα[6].
Αντιδρώντας στην παραίτηση του Μουμπάρακ, ο νομπελίστας Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι δήλωσε ότι "Αυτή είναι η σπουδαιότερη μέρα της ζωής μου. Η χώρα έχει απελευθερωθεί." Ο Μουμπάρακ ήταν Πρόεδρος της Αιγύπτου για σχεδόν 30 χρόνια.