Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ (Anders Behring Breivik, νορβηγική προφορά : [ˈɑnːəʂ ˈbeːrɪŋ ˈbrɛiviːk] [15] γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1979), επίσημα Φιότολφ Χάνσεν από το 2017 [16] και επίσης γνωστός με το ψευδώνυμό του Andrew Berwick, είναι Νορβηγός εθνικοσοσιαλιστής τρομοκράτης, [17] που διέπραξε τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νορβηγία το 2011. Στις 22 Ιουλίου 2011 σκότωσε οκτώ άτομα με την έκρηξη μιας βόμβας σε φορτηγό μέσα στο Regjeringskvartalet (κυβερνητικό συγκρότημα) στο Όσλο και στη συνέχεια σκότωσε με πυροβολισμούς 69 συμμετέχοντες σε μια θερινή κατασκήνωση της Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος (AUF) στο νησί Ουτόγια.[18][19] Τον Ιούλιο του 2012 καταδικάστηκε για μαζικές δολοφονίες, πρόκληση φονικής έκρηξης και τρομοκρατία.[20][21]
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ενώ ήταν νεαρός, συνελήφθη και για τον λόγο αυτό αποβλήθηκε από τις Νορβηγικές Ένοπλες Δυνάμεις. Σε ηλικία 20 ετών προσχώρησε στο αντιμεταναστευτικό/δεξιό Κόμμα Προόδου και ήταν πρόεδρος στο τοπικό τμήμα του Δυτικού Όσλο της οργάνωσης νεολαίας του κόμματος κατά το 2002. Αποχώρησε από το Κόμμα Προόδου το 2006 και συμμετείχε σε μια λέσχη όπλων, ενώ ίδρυσε επίσης μια εταιρεία την οποία χρησιμοποιούσε για να χρηματοδοτήσει τις προγραμματισμένες τρομοκρατικές επιθέσεις του.
Την ημέρα των επιθέσεων, ο Μπρέιβικ ανέβασε ηλεκτρονικά μια συλλογή κειμένων με τίτλο 2083: Μια Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, όπου περιέγραφε τη μαχητική ιδεολογία του.[22][23][24] Σε αυτά δήλωνε την αντίθεσή του στο Ισλάμ και κατηγορούσε τον φεμινισμό για ευρωπαϊκή «πολιτιστική αυτοκτονία».[25][26] Το κείμενο έκανε έκκληση για την απέλαση όλων των Μουσουλμάνων από την Ευρώπη [27][28] και ο Μπρέιβικ έγραψε ότι το κύριο κίνητρό του για τις επιθέσεις ήταν να δημοσιοποιήσει το μανιφέστο του.[29]
Δύο ομάδες δικαστικών ψυχιάτρων που ορίστηκαν από το δικαστήριο εξέτασαν τον Μπρέιβικ πριν από τη δίκη του. Η πρώτη ομάδα διέγνωσε παρανοϊκή σχιζοφρένεια [30], αλλά μετά από αυτό το αρχικό εύρημα επικρίθηκε.[31] Μια δεύτερη αξιολόγηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν ψυχωτικός κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, αλλά είχε ναρκισσιστική διαταραχή και αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας.[32][33]
Η δίκη του ξεκίνησε στις 16 Απριλίου 2012, με τελευταία συνεδρίαση στις 22 Ιουνίου 2012.[34] Στις 24 Αυγούστου 2012 το Περιφερειακό Δικαστήριο του Όσλο εξέδωσε την απόφασή του, κρίνοντας ότι ο Μπρέιβικ ήταν ψυχικά υγιής και ένοχος για τη δολοφονία 77 ανθρώπων. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 21 ετών, υπό μορφή προληπτικής κράτησης που απαιτούσε τουλάχιστον 10 χρόνια φυλάκιση και τη δυνατότητα μιας ή περισσότερων παρατάσεων για όσο διάστημα θεωρείται ότι αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνία. Αυτή είναι η μέγιστη ποινή στη Νορβηγία.[35] Ο Μπρέιβικ ανακοίνωσε ότι δεν αναγνώριζε τη νομιμότητα του δικαστηρίου και ως εκ τούτου δεν αποδέχθηκε την απόφασή του — αποφάσισε να μην ασκήσει έφεση, διότι αυτό θα νομιμοποιούσε την εξουσία του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Όσλο.[36][37] Το 2016 ο Μπρέιβικ μήνυσε την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Ασφάλειας, ισχυριζόμενος ότι η απομόνωσή του παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματά του. Η δικαστική απόφαση που ακολούθησε διαπίστωσε ότι τα δικαιώματά του δεν είχαν παραβιαστεί, σε αντίθεση με μια προηγούμενη, και τον Ιούνιο του 2017 ο Μπρέιβικ υπέβαλε καταγγελία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), που του την απέρριψε τον Ιούνιο του 2018.[38]
Από τη φυλάκισή του ο Μπρέιβικ έχει αυτοπροσδιοριστεί ως φασίστας [39] και ναζί [40], που ασκεί τον Οντινισμό [40][41] και χρησιμοποιεί αντιτζιχαντική ρητορική για να υποστηρίξει τους εθνικιστές.[42]
Μετά την πραγματοποίηση των επιθέσεών του, έγινε γνωστό ότι οι ψυχίατροι είχαν συστήσει να απομακρυνθεί από τη μητέρα του και να τεθεί σε ανάδοχη φροντίδα όταν ήταν 4 ετών, καθώς εκείνη ήταν πολύ έντονα συναισθηματικά και ψυχολογικά καταπιεστική απέναντί του. Ωστόσο, η σύστασή τους δεν ακολουθήθηκε και ο Μπρέιβικ παρέμεινε υπό τη φροντίδα της.
Οι πράξεις του Μπρέιβικ αποτέλεσαν «έμπνευση» για τον εκτελεστή της τρομοκρατικής επίθεσης κατά μουσουλμάνων της 15ης Μαρτίου του 2019 στο Κράιστσερτς, Μπρέντον Τάραντ.[43]