Άιντα Τάρμπελ
Αμερικανίδα δημοσιογράφος (1857-1944) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Άιντα Μινέρβα Τάρμπελ (5 Νοεμβρίου 1857 – 6 Ιανουαρίου 1944) ήταν αμερικανίδα συγγραφέας, ερευνήτρια δημοσιογράφος, βιογράφος και εκπαιδευτικός. Ήταν μία από τις κορυφαίες ερευνήτριες δημοσιογράφους της Προοδευτικής Εποχής στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα και πρωτοστάτησε στην ερευνητική δημοσιογραφία.[13]
Άιντα Τάρμπελ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ida Tarbell (Αγγλικά) |
Γέννηση | 5 Νοεμβρίου 1857[1][2][3] ή 1857[4] Erie County |
Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1944[1][2][3] ή 1944[4] Μπρίτζπορτ |
Αιτία θανάτου | πνευμονία |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | Titusville και Woodlawn Cemetery[5] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[6] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[7] |
Σπουδές | Allegheny College Poland Seminary[8] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δημοσιογράφος συγγραφέας[9][10] βιογράφος ιστορικός[6] ερευνητής ρεπόρτερ |
Αξιοσημείωτο έργο | The History of the Standard Oil Company |
Οικογένεια | |
Γονείς | Franklin Sumner Tarbell[11] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | National Women's Hall of Fame (2000)[12] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια στην αρχή της εποχής της οικονομικής άνθησης χάρη στο πετρέλαιο, έγραψε πολλά άρθρα και βιογραφίες για τα έντυπα μέσα ενημέρωσης. Το βιβλίο που την έκανε διάσημη έχει τίτλο The History of the Standard Oil Company (1904). Το βιβλίο δημοσιεύτηκε ως μια σειρά άρθρων στο περιοδικό McClure's Magazine από το 1902 έως το 1904. Χαρακτηρίστηκε ως «αριστούργημα της ερευνητικής δημοσιογραφίας», από τον ιστορικό Τζ. Νορθ Κονγουέι,[14] ενώ παρέμεινε στην πέμπτη θέση της λίστας των New York Times το 1999 με τα εκατό πιο επιδραστικά έργα του εικοστού αιώνα.[15]
Η Τάρμπελ έγραψε επίσης αρκετές βιογραφίες κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, επί 64 χρόνια. Έγραψε βιογραφίες για τη Μαντάμ Ρολάν και τον Ναπολέοντα. Η Τάρμπελ πίστευε ότι «η αλήθεια και τα κίνητρα των ισχυρών ανθρώπων θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν». Ήταν πεπεισμένη ότι αυτή η αλήθεια θα μπορούσε να γίνει γνωστή με τέτοιο τρόπο ώστε «να επιταχύνει την ουσιαστική κοινωνική αλλαγή».[13] Έγραψε πολλά βιβλία και έργα για τον Αβραάμ Λίνκολν, ορισμένα από τα οποία είχαν ως θέμα τα πρώτα στάδια της ζωής και της σταδιοδρομίας του. Μετά το έργο της για την εταιρεία Standard Oil και τη βιογραφία του Τζον Ντ. Ροκφέλερ, έγραψε βιογραφίες των επιχειρηματιών Έλμπερτ Χένρι Γκάρι, προέδρου της εταιρείας US Steel, και του Όουεν Ντ. Γιανγκ, προέδρου της General Electric.
Πολυγραφότατη συγγραφέας και ομιλήτρια, η Τάρμπελ ήταν γνωστή για την ενασχόλησή της με σύνθετα θέματα, όπως τη βιομηχανία πετρελαίου, τους δασμούς, τις εργασιακές πρακτικές, και την ανάλυσή τους σε ενημερωτικά και εύληπτα άρθρα. Τα άρθρα της κυκλοφόρησαν στα περιοδικά McClure's Magazine και The American Magazine και πολλά από τα βιβλία της ήταν δημοφιλή στο ευρύ αμερικανικό κοινό. Μετά από μια επιτυχημένη σταδιοδρομία τόσο ως συγγραφέας όσο και ως συντάκτρια στο περιοδικό McClure's, η Τάρμπελ αποχώρησε μαζί με αρκετούς άλλους συντάκτες προχωρώντας στην αγορά και έκδοση του περιοδικού The American Magazine. Η Τάρμπελ ταξίδεψε επίσης σε όλες τις 48 (τότε) πολιτείες κάνοντας διαλέξεις και μιλώντας για θέματα όπως τις αρνητικές επιπτώσεις του πολέμου, την παγκόσμια ειρήνη, την αμερικανική πολιτική, τα τραστ, τους δασμούς, τις εργασιακές πρακτικές και τα γυναικεία ζητήματα.
Η Τάρμπελ συμμετείχε σε επαγγελματικές οργανώσεις και σε δύο προεδρικές επιτροπές. Συντέλεσε στην ίδρυση της Ένωσης Συγγραφέων (γνωστή τότε ως Author's League και σήμερα ως Author's Guild) και υπήρξε Πρόεδρος της λέσχης Pen and Brush Club επί 30 χρόνια.[16] [17] Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, συμμετείχε στην Επιτροπή Γυναικών του Προέδρου Γούντροου Ουίλσον, στο Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας. Μετά τον πόλεμο, η Τάρμπελ συμμετείχε στη Διάσκεψη για την Ανεργία του Προέδρου Γουόρεν Γ. Χάρντινγκ το 1921.
Η Τάρμπελ, που δεν παντρεύτηκε ποτέ, θεωρείται συχνά φεμινίστρια λόγω της δράσης της, αν και ήταν εναντίον του κινήματος για δικαίωμα ψήφου των γυναικών.