Вапна
From Wikipedia, the free encyclopedia
Вапна з’яўляецца агульным тэрмінам для кальцый-утрымальных неарганічных матэрыялаў, у якіх пераважаюць карбанаты, аксіды і гідраксіды. Строга кажучы, вапна з’яўляецца аксідам кальцыю або гідраксідам кальцыю. Гэта таксама назва прыроднага мінерала (прыроднй вапны) СаО, які з’яўляецца прадуктам пажараў вугальных пластоў і ў змененых ксеналітах вапняка ў выніку вулканічнага выкіду.
Вапна ў вялікай колькасці выкарыстоўваюцца ў якасці будаўнічага і канструкцыйнага матэрыяла (у тым ліку прадукцыі з вапняка, бетону і ў растворах) і ў якасці хімічнай сыравіны, для рафінавання цукру, і для іншых мэтаў. Вытворчасць вапны і выкарыстанне іншых з атрыманых з яе прадуктаў датуюцца дагістарычнай эпохай як у Старым Свеце, дык і ў Новым Свеце. Вапна шырока выкарыстоўваецца для ачысткі сцёкавых вод з ужываннем сульфату жалеза.
Камяні і мінералы, з якіх атрымаюць вапну, як правіла, з’яўляюцца вапняк або мел, і складаюцца ў асноўным з карбанату кальцыю. Яны могуць быць драблёныя, перацёртыя і хімічна змененыя. Гартаванне (кальцынацыя) пераўтворае іх у вельмі каўстычны матэрыял (аксід кальцыю СаО), а праз наступнае даданнем вады, у менш каўстычную (але ўсё яшчэ моцна шчолачную) гашоную вапну (гідраксіду кальцыю, Са(ОН)2), працэс, які называецца гашэнне вапны. Калі гэты тэрмін сустракаецца ў сельскагаспадарчым кантэксце, ён, верагодна, адносіцца да сельскагаспадарчай вапны. У адваротным выпадку ён часцей за ўсё азначае гашоную вапну, як больш небяспечная форма вапны.