Абарона
From Wikipedia, the free encyclopedia
Абарона — від ваенных (баявых) дзеянняў, заснаваны на ахоўных дзеяннях узброеных сіл (войскаў, сіл). Ужываецца з мэтай сарваць ці спыніць наступ праціўніка, утрымаць важныя зоны, раёны, межы і аб'екты, скаваць перавышаючыя сілы непрыяцеля, стварыць умовы для пераходу ў наступ і г.д. Таксама сістэма палітычных, эканамічных, ваенных, сацыяльных, прававых і іншых мер па падрыхтоўцы да ўзброенай абароны дзяржавы, цэласнасці і недатыкальнасці яго тэрыторыі.
Складаецца ў паражэнні праціўніка агнявымі (у ядзернай вайне і ядзернымі) ударамі, адлюстраванні яго агнявых і ядзерных удараў, наступальных дзеянняў, якія прадпрымаюцца на зямлі, у паветры і на моры, процідзеянні спробам праціўніка захапіць абаронныя рубяжы, раёны, аб'екты, разгроме яго груповак войскаў (сіл).
Абарона можа мець стратэгічнае, аператыўнае і тактычнае значэнне. Абарона арганізуецца загадзя або ў выніку пераходу войскаў (сіл) праціўніка ў наступ. Звычайна, нароўні з адлюстраваннем удараў праціўніка абарона ўключае і элементы наступальных дзеянняў (нанясенне сустрэчных і папераджальных агнявых удараў, правядзенне контрудараў і контратак, паражэнне атакуючага праціўніка ў раёнах яго базіравання, разгортвання і на зыходных межах), удзельная вага якіх характарызуе ўзровень яе актыўнасці.