Франц II Габсбург (ням.: Franz II. Joseph Karl; 12 лютага 1768, Фларэнцыя — 2 сакавіка 1835, Вена) — апошні імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі (1792—1806), у 1804 прыняў тытул імператара Аўстрыі пад імем Франц I. Кароль Венгрыі і Чэхіі, прадстаўнік дынастыі Габсбургаў.
Хуткія факты імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі, Папярэднік ...
Франц II |
---|
ням.: Franz II |
|
|
|
Папярэднік |
Леапольд II Габсбург |
імператар Аўстрыі[d] |
---|
11 жніўня 1804 — 2 сакавіка 1835 |
|
Пераемнік |
Фердынанд I |
|
Папярэднік |
Леапольд II Габсбург |
Пераемнік |
Фердынанд I |
|
Папярэднік |
Леапольд II Габсбург |
Пераемнік |
Фердынанд I |
Нараджэнне |
12 лютага 1768(1768-02-12)[1][2][…]
|
Смерць |
2 сакавіка 1835(1835-03-02)[1][2][…] (67 гадоў)
|
Месца пахавання |
|
Род |
Габсбург-Латарынгскі дом[d] |
Імя пры нараджэнні |
ням.: Franz Joseph Karl von Habsburg-Lothringen |
Бацька |
Леапольд II Габсбург |
Маці |
Марыя Луіза Іспанская[d] |
Жонка |
Лізавета Вюртэмбергская[d][5], Марыя Тэрэза Бурбон-Неапалітанская[5], Марыя Людовіка Модэнская[d][5] і Караліна Аўгуста Баварская[d][5] |
Дзеці |
Марыя-Луіза Аўстрыйская, Фердынанд I[6], Марыя Леапальдзіна Аўстрыйская[d], Archduchess Maria Clementina, Princess of Salerno[d], Archduke Joseph Franz of Austria[d][7], Archduchess Marie Caroline Ferdinanda of Austria[d], Франц Карл Аўстрыйскі[d], Archduke Johann Nepomuk of Austria[d][7], Archduchess Ludovika Elisabeth of Austria[d][7], Archduchess Marie Caroline of Austria[d][7], Archduchess Caroline Ludovika of Austria[d][7], Archduchess Amalie Theresa of Austria[d][7] і Archduchess Maria Anna of Austria[d][7] |
Веравызнанне |
Каталіцкая Царква |
Дзейнасць |
кіраўнік дзяржавы |
Аўтограф |
|
Прыналежнасць |
Расійская імперыя |
Узнагароды |
|
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць
Нарадзіўся ў Фларэнцыі. Адразу пасля стаўлення на сталец пачаў вайну з рэвалюцыйнай Францыяй, якая скончылася падпісаннем нявыгаднага для Аўстрыі Кампафармійскага мірнага пагаднення. Паводле яго, Габсбургі страцілі Нідэрланды і Ламбардыю, але атрымалі Венецыю, Далмацыю і Істрыю. З Францам II Аўстрыя прыняла ўдзел у трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795), пры якім атрымала паўднёвую Польшчу. Шэраг кампаній супраць Францыі прывялі да страты Венецыі і Ціроля. Пасля стварэння Рэйнскага саюзу нямецкіх дзяржаў пад пратэктаратам французскага імператара Напалеона Банапарта Франц II 6 жніўня 1806 адрокся ад стальца Свяшчэннай Рымскай імперыі. У 1809 зноў распачаў вайну з Францыяй, якая скончылася паражэннем аўстрыйскіх войск. Пасля Венскага кангрэсу (1815) Франц II стаў адным з заснавальнікаў Свяшчэннага Саюзу.