Сыноўняя пачцівасць
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сыноўняя пачцівасць Сяа (кіт. трад. 孝, піньінь xiào, яп.: こう, кар.: 효 — хё) — адно з цэнтральных паняццяў у канфуцыянскіх этыцы і філасофіі, важны кампанент традыцыйнай усходне-азіяцкай ментальнасці. У базавым значэнні адносілася да павагі бацькоў; у больш шырокім сэнсе распаўсюджвалася на ўсіх продкаў. Паколькі ў канфуцыянстве кіраўніку дзяржавы адводзілася месца «народнага бацькі» (民之父母), дабрачыннасць Сяа закранала пераважную частку сацыяльна-палітычнай сферы (з «трох [сацыяльных] асноў» (саньган (англ.) (бел. сяа наўпрост апісвала падпарадкаванне дзяцей бацькам і ўскосна — падпарадкаванне народа Уладару. Па-за гэтай мадэлі заставаўся толькі прынцып падпарадкавання жонкі мужу). Парушэнне нормаў сяа лічылася найцяжэйшым злачынствам.