Рымская Дакія
From Wikipedia, the free encyclopedia
Рымская Дакія (лац.: Dacia Romana 106—271 гг. н.э.) — рымская правінцыя, утвораная ў 101—106 гг. н.э. імператарам Траянам пасля заваявання рымлянамі цэнтральнай часткі тэрыторыі гісторыка-геаграфічнай вобласці Дакіі, да гэтага населенай індаеўрапейскім народам дакамі. Уяўляла галоўным чынам сыравінны прыдатак імперыі (здабыча золата, срэбра, жалезных руд у Карпатах), правінцыя дасягнула найвышэйшага росквіту ў другой палове II стагоддзя, калі былі заснаваны рымскія гарады, пракладзена сетка дарог, а асноўная маса аўтахтоннага насельніцтва падверглася інтэнсіўнай антычнай раманізацыі. Сталіцай правінцыі быў горад Сармізегетуза. У III стагоддзі нашай эры пачынаецца заняпад імперыі, аслабленне яе эканамічнай і ваеннай магутнасці. Рымская Дакія афіцыйна спыняе сваё існаванне ўжо ў 271 годзе, аднак нейкая аморфная раманамоўная агульнасць захоўваецца ў сельскай мясцовасці Дакіі (пазней Трансільваніі) на працягу ўсяго сярэдневяковага перыяду. Менавіта на яе аснове, хоць і з моцнымі грэчаскімі, і асабліва славянскімі, уплывамі, адбываецца станаўленне сярэдневяковай валашскай дзяржаўнасці, а затым сучасных румынскай і малдаўскай рэспублік.
Гістарычная дзяржава | |
Рымская Дакія | |
---|---|
Roman Dacia | |
|
|
Сталіца | Ульпія Траяна |
Мова(ы) | дэ-юрэ: латынь, дэ-факта: дакская |
Афіцыйная мова | лацінская мова |
Форма кіравання | манархія |
Гісторыя | |
• 106—271 | Правінцыя |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |