Паўночная Ютландыя (гісторыка-культурная вобласць)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Паўночная Ютландыя (дацк.: Nørrejylland) — гісторыка-культурны рэгіён, які сёння ўваходзіць у тэрыторыю Дацкага каралеўства і ФРГ. Гістарычна гэта была тэрыторыя герцагства Шлезвіг, які вялікі час быў падуладны Даніі.
У Сярэднявеччы Паўночная Ютландыя мела ўласную зямлю ў Вібарзе. Ланстынгі існавалі таксама для Паўднёвай Ютландыі, на дацкіх астравах паміж Малым Бельтам і Эрэсунам, а таксама ў Сконэ (цяпер які належыць Швецыі). Тут таксама быў амаж караля.
Як адміністрацыйны тэрмін, назва сустракаецца толькі ў якасці агульнай назвы рэгіёны як «Лансархів Паўночнай Ютландыі» (дацк.: Landsarkivet for Nørrejylland), размешчанай у Вібарзе.
Як гістарычны ландшафт, Паўночную Ютландыю як гісторыка-культурны рэгіён не варта блытаць з геаграфічным пазначэннем Паўночная Ютландыя.[1] Паўночная Ютландыя ўключае тэрыторыю на поўнач ад Лім-фіёрда да Хімерлан.[2] Гэта адрозніваецца ад Паўночна-Заходняй Ютландыі (выдзеленай зялёным колерам на карце) у залежнасці ад кантэксту. Абедзве гэтыя вобласці разам ахопліваюць адміністрацыйны рэгіён Паўночнай Ютландыі.