Нацыянальны раскол
From Wikipedia, the free encyclopedia
Нацыянальны раскол (грэч. Εθνικός Διχασμός), часам Нацыянальная схізма — перыяд у гісторыі сучаснай Грэцыі, звязаны з рознагалоссямі паміж каралём Канстанцінам I і прэм'ер-міністрам Элефтэрыясам Венізеласам наконт таго, ці павінна Грэцыя прыняць удзел у Першай сусветнай вайне. Гэта разыходжанне і наступнае зняцце Венізеласа з пасады каралём прывялі да глыбокага расколу ў асабістых адносінах паміж двума палітыкамі, які перарос у раскол паміж іх паслядоўнікамі, і шырэй — у раскол у грэчаскім грамадстве ў цэлым.
Грэцыя апынулася падзеленай на два процілеглыя палітычныя лагеры. Элефтэрыяс Венізелас стварыў асобную дзяржаву ў Паўночнай Грэцыі, і ў канчатковым выніку, пры падтрымцы саюзнікаў, вымусіў караля адрачыся ад прастола. Горкія наступствы гэтага расколу вызначылі асноўныя рысы грэчаскага палітычнага жыцця 1940-х гадоў і спрыялі паражэнню Грэцыі ў Малаазіяцкай кампаніі (вядомай як Грэка-турэцкая вайна 1919—1922), краху Другой Грэчаскай Рэспублікі і ўсталяванню дыктатарскага рэжыму Іааніса Метаксаса.